فصل چهارم: منزلت اهل بيت علیهم السّلام در روز رستاخيز

۶۶. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: نخستين كسى كه در كنار حوض كوثر بر من وارد مى‏شود، اهل بيت علیهم السّلام من و كسانى از امّت من اند كه مرا دوست دارند.^۱

۶۷. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: نخستين كسى از شما كه در كنار حوض كوثر بر من وارد مى‏شود، على بن ابى طالب است ؛ نخستين كسى از شما كه اسلام آورده است.^۲

۶۸. امام على عليه‏السلام: پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله بر من وارد شد، در حالى كه در بستر خفته بودم. حسين، آب خواست. پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله به سوى گوسفندمان رفت كه شيرش كم شده بود. پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله آن را دوشيد و شير از پستانش جارى شد. حسن به سوى پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله رفت ؛ ولى پيامبر او را دور كرد. فاطمه گفت: اى پيامبر خدا! گويى آن يكى را بيشتر دوست مى‏دارى؟ فرمود: «چنين نيست ؛ بلكه او زودتر آب خواسته بود». سپس فرمود: «من و تو و اين دو و اين كه در بستر است، در روز رستاخيز در يك جا خواهيم بود».^۳

پيامبر خداست،^۱ چنان كه در غالب احاديث اين باب، بر آن، تأكيد شده است:

يَتَمَسَّكونَ بِالأَمرِ الَّذى هُم عَلَيهِ حَتّى يَتَبَيَّنَ لَهُم.^۲

به همان چيزى كه بدان پايبندند، تمسّك كنند، تا آن گاه كه حقيقت بر آنان روشن گردد.

بنا بر اين، در زمان غيبت امام عصر عليه‏السلام كه دسترسى به وى و اطاعت از اوامر او، براى يكايك مسلمانان مقدور نيست، همه مسلمانان، اوّلاً بر اساس احاديثى كه دلالت بر وجوب معرفت (شناخت) امام زمان دارند، بر آنان واجب است كه براى شناخت او و اعتقاد به امامتش تلاش كنند و ثانياً طبق احاديث اين باب، وظيفه دارند كه در وظايف فردى و اجتماعى، به قرآن و سنّت و ره‏نمودهاى امامان پيشين عمل كنند،^۳ كه اين، در احكام عملى، از طريق اجتهاد، يا تقليد از مجتهد، و يا احتياط، ميسّر مى‏گردد.

بنا بر اين، مقصود از رواياتى كه مى‏گويند: «تا وقتى امامْ شناخته نشود، حجّت الهى بر مردم، تمام نيست»،^۴ اين است كه شرط يا مقدّمه «وجوب اطاعت از اوامر امام»، معرفت (شناخت) اوست و اگر كسى در شناخت امام زنده و حاضر، كوتاهى نكرده باشد، معذور است. بديهى است كه اين، موجب نمى‏گردد كه اوامرامامانِ پيشين، حجّيت نداشته باشند، يا تلاش براى شناخت امام كنونى و اعتقاد اجمالى به وى، ضرورى نباشد.