بن محمّد، سپس حسن بن على و سپس حجّت قائم منتظَر است. درودهاى خداوند، بر ايشان باد!
گواهى مىدهم كه ايشان وصى و امام اند، و زمين در هيچ عصر و زمانى، از وجود حجّت خداى متعال بر خلقش، خالى نيست، و ايشان اند دستگيره استوار و پيشوايان هدايت و حجّت بر مردم دنيا تا آن گاه كه [قيامت فرا رسد و] خدا زمين و زمينيان را به ارث برد».۱