فصل چهارم: هلاكت غالى
۴۶۵. پيامبر خدا صلّىاللهعليهوآله: اى على! تو در يك مورد، همانند عيسى بن مريم خواهى شد: عدّهاى دوستدار او شدند و در اين دوستى، چندان زيادهروى كردند كه تباه شدند و گروهى با او دشمنى كردند و در اين دشمنى، راه افراط پيمودند و در نتيجه تباه گشتند و جماعتى هم در باره او راه اعتدال در پيش گرفتند و رَستند.۱
۴۶۶. امام على عليهالسلام ـ در يكى از سخنرانىهايش ـ: به زودى، دو گروه در باره من، تباه مىشوند: يكى دوستدار افراطى كه دوستىاش [با من]، او را از راه حق دور مىسازد و ديگرى دشمن افراطى كه دشمنىاش [با من]، او را به ناحق، مىكشاند. بهترين حالت را نسبت به من مردمى دارند كه راه ميانه را برگزينند. با اينان، همراهى كنيد.۲
1.. يا عَلِيُّ ، إنَّ فيكَ مَثَلاً مِن عيسَى بنِ مَريَمَ : أحَبَّهُ قَومٌ فَأَفرَطوا في حُبِّهِ فَهَلَكوا فيهِ ، وأبغَضَهُ قَومٌ فَأَفرَطوا فيبُغضِهِ فَهَلَكوا فيهِ ، وَاقتَصَدَ فيهِ قَومٌ فَنَجَوا الأمالى ، طوسى : ص ۳۴۵ ح ۷۰۹ ، تفسير فرات : ص ۴۰۴ ح ۵۴۰ .
2.. سَيَهلِكُ فِيَّ صِنفانِ : مُحِبٌّ مُفرِطٌ يَذهَبُ بِهِ الحُبُّ إلى غَيرِ الحَقِّ ، ومُبغِضٌ مُفرِّطٌ يَذهَبُ بِهِالبُغضُ إلى غَيرِ الحَقِّ ،وخَيرُ النّاسِ فِيَّ حالاً الَنمَطُ الأَوسَطُ فَالزَموهُ نهج البلاغة : خطبه ۱۲۷ ، المناقب ، كوفى : ج ۲ ص ۲۸۳ ح ۷۴۷ .