فصل سوم: كافر بودن غالى

۴۶۲. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: دو گروه از امّت من اند كه بهره‏اى از اسلام ندارند: كسانى كه در برابر اهل بيتم پرچم دشمنى برافرازند و كسانى كه در دين غلو كنند و پا از مرز آن بيرون گذارند.^۱

۴۶۳. امام صادق عليه‏السلام: خدا، مغيرة بن سعيد را لعنت كند! او به پدرم دروغ مى‏بست و خداوند، داغىِ آهن (طعم شمشير) را به او چشاند. لعنت خدا بر كسى كه در باره ما چيزهايى بگويد كه ما خود نمى‏گوييم [و چنان اعتقادى نداريم] ! لعنت خدا بر كسى كه ما را بنده خدا نداند ؛ خدايى كه ما را آفريده و بازگشت و معاد ما به سوى اوست و زمام اختيار ما، در كف اوست !^۲

۴۶۴. عيون أخبار الرضا عليه‏السلام ـ به نقل از ابو هاشم جعفرى ـ: از امام رضا عليه‏السلام در باره غاليان و مفوّضه (معتقدان به تفويض، در مقابل جبريّه) پرسيدم. فرمود: «غاليان، كافرند و مفوّضه، مشرك. هر كس با آنان هم‏نشينى يا آميزش كند يا با آنان بر سر يك سفره

۴۶۱. عيون أخبار الرضا عليه‏السلام ـ به نقل از عبد السلام هروى ـ: به امام رضا عليه‏السلام گفتم: اى پسر پيامبر خدا! اين چه مطالبى است كه مردم از قول شما نقل مى‏كنند؟
فرمود: «چه مى‏گويند؟».
گفتم: مى‏گويند شما ادّعا مى‏كنيد كه مردم، بندگان شما هستند.
فرمود: «اى خداى آفريننده آسمان‏ها و زمين و اى داناى نهان و آشكار! تو گواهى كه من هرگز چنين سخنى نگفته‏ام و هيچ گاه از هيچ يك از پدرانم نيز نشنيده‏ام كه چنين حرف‏هايى بزنند و [خدايا!] تو مى‏دانى كه اين امّت، چه ستم‏ها به ما كرده‏اند و اين [نسبت دروغ] نيز يكى از آنهاست».^۱