فصل يكم: بر حذر داشتن از غلو
۴۵۵. امام على عليهالسلام: از غلو (تندرَوى) در باره ما بپرهيزيد. ما را بنده و دستپرورده خداوند بدانيد و آن گاه هر چه خواستيد، در فضيلت ما بگوييد.۱
۴۵۶. امام حسين عليهالسلام: ما را به عشق اسلام دوست بداريد ؛ زيرا پيامبر خدا صلّىاللهعليهوآله فرمود: «مرا بيش از آنچه سزاوارم، معرّفى نكنيد ؛ چرا كه خداوند متعال، پيش از آن كه مرا به رسالت برگزيند، به بندگى برگزيد».۲
۴۵۷. الكافى ـ به نقل از مفضّل بن عمر ـ: من و شريكم قاسم و نجم بن حطيم و صالح بن سهل در مدينه بوديم و ميان ما در باره ربوبيّت [امام صادق عليهالسلام] مناظرهاى در گرفت. به يكديگر گفتيم: چه طور است نزد خودش برويم؟ ما اينك، نزديك او (امام صادق عليهالسلام) هستيم و از ما هم تقيّه نمىكند. برخيزيد نزد وى برويم.
همگى به راه افتاديم. به خدا سوگند، هنوز به درِ خانه نرسيده بوديم كه ديديم پاى برهنه و بدون ردا بيرون آمد و در حالى كه موهاى سرش راست شده بود، مىفرمود: «نه، نه، اى مفضّل و اى قاسم و اى نجم! نه، نه [چنين نيست كه شما مىگوييد]؛ «بلكه
