فصل سوم: دولت اهل بيت، آخرين دولت

۴۴۵. امام باقر عليه‏السلام: دولت ما، آخرين دولت است و هيچ خاندان داراى حكومتى باقى نمى‏ماند، مگر اين كه قبل از ما، به حكومت مى‏رسد تا وقتى شيوه [حكومتِ] ما را ديدند، نگويند: اگر ما به حكومت مى‏رسيديم، به شيوه اينان رفتار مى‏كرديم. اين، همان سخن خداى عز و جل است كه: «و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است»^۱.^۲

۴۴۶. امام صادق عليه‏السلام: اين امر (حكومت ما اهل بيت) فرا نمى‏رسد تا اين كه هيچ گروهى از مردم باقى نماند، مگر اين كه بر مردم، حكومت كرده باشد تا كسى نگويد: اگر ما به حكومت مى‏رسيديم، به عدالت رفتار مى‏كرديم. پس از آن، قائم عليه‏السلام قيام مى‏كند و حق و عدالت را بر پا مى‏دارد.^۳

۴۴۲. بحار الأنوار ـ به نقل از عفّان بصرى ـ: امام صادق عليه‏السلام به من فرمود: «آيا مى‏دانى چرا قم را "قم" ناميده‏اند؟».
گفتم: خدا و پيامبر او و شما بهتر مى‏دانيد.
فرمود: «از آن جهت، قم ناميده شد كه مردم آن، بر گِرد قائم خاندان محمّد ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ جمع مى‏شوند و همراه او قيام مى‏كنند و در راه او پايدارى مى‏ورزند و يارى‏اش مى‏رسانند».^۱

۴۴۳. بحار الأنوار ـ به نقل از ابو مسلم عبدى ـ: امام صادق عليه‏السلام فرمود: «خاك قم، مقدّس است و مردم آن، از مايند و ما از آنهاييم. هر جبّارى كه بخواهد به آنان بدى و گزندى برساند، زود كيفر مى‏بيند و اين تا زمانى است كه آنان (اهل قم)، به برادران خود، خيانت نكنند. اگر اين كار را بكنند، خداوند، پادشاهانى نابه كار بر ايشان مسلّط مى‏گرداند. بدانيد كه مردم قم، ياران قائم ما و دعوتگران به حقّ ما هستند». امام عليه‏السلام سپس سرش را به طرف آسمان، بلند كرد و گفت: «بار خدايا! آنان را از هر فتنه‏اى نگه دار و از هر هلاكتى نجاتشان بخش».^۲

۴۴۴. امام كاظم عليه‏السلام: مردى از اهالى قم، مردم را به سوى حق فرا مى‏خوانَد و عدّه‏اى بر گِردَش جمع مى‏شوند كه چونان قطعات آهن [، سخت] اند، بادهاى توفنده، آنان را از جاىنمى‏جنباند و از جنگ، خسته نمى‏شوند و از آن، نمى‏هراسند و به خدا توكّل دارند «و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است».^۳