كه ما ادّعاى خلافت كنيم و خلافت در جايگاه [اصلى] خود، استقرار يابد. دوم، اين كه آنها از طريق اخبار متواتر، فهميده بودند كه حكومت جبّاران و ستمگران به دست قائم ما نابود خواهد شد و از طرفى در اين كه آنان از جبّاران و ستمگران هستند، شك نداشتند. از اين رو، در كشتار اهل بيت علیهم السّلام پيامبر خدا صلّىاللهعليهوآله و نابود كردن نسل او كوشيدند تا بلكه با اين كار، مانع تولّد قائم ـ كه خداوند، فَرَجش را نزديك فرمايد ـ شوند يا او را به قتل رسانده باشند ؛ امّا خداوند نخواست كه قضيّه او (قائم)، حتّى براى يك نفر از ايشان (خلفاى اموى و عبّاسى) معلوم شود «تا آن گاه كه نور خويش را كامل گرداند، هر چند كافران، خوش نداشته باشند»۱.۲