فرمود: «تو مى‏گويى شيعه ما هستى و با اين حال نمى‏دانى كه روز و شب ما چگونه مى‏گذرد!؟ ما در ميان قوم خود، چونان بنى اسرائيل در ميان آل فرعون هستيم ؛ پسرانمان را مى‏كشند و زنانمان را زنده نگه مى‏دارند و بهترينِ افرادِ امّت پس از پيامبرش، بر روى منبرها لعن مى‏شود و مال و منال مى‏دهند تا او را دشنام گويند و حقوق دوستداران ما به واسطه علاقه‏شان به ما، ضايع مى‏گردد. قريش به اين دستاويز كه محمّد از آنهاست، خود را بر همه عرب‏ها برترى مى‏دهند ؛ حقّ ما را مى‏ستانند و كمترين حقّى براى ما قائل نيستند. وارد شو. روز و شبِ ما در اين حال مى‏گذرد».^۱

۴۲۹. كتاب من لا يحضره الفقيه ـ به نقل از ابو صلت عبد السلام بن صالح هِرَوى ـ: از امام رضا عليه‏السلام شنيدم كه مى‏فرمايد: «به خدا سوگند، هيچ فردى از ما نيست، مگر اين كه كشته و شهيد مى‏شود».
گفته شد: اى پسر پيامبر خدا! چه كسى شما را خواهد كشت؟
فرمود: «بدترين خَلقِ خدا در زمان من. او مرا با زهر مى‏كشد و سپس در خانه‏اى محقّر و سرزمين غربت به خاك مى‏سپارد».^۲

۴۳۰. امام عسكرى عليه‏السلام: بنى اميّه و بنى عبّاس به دو دليل، شمشيرشان را بر ضدّ ما به كار گرفتند: يكى اين كه آنها خود مى‏دانستند كه خلافت، حقّ آنان نيست. از اين رو مى‏ترسيدند

فصل پنجم: ستم‏هاى رفته بر اهل بيت علیهم السّلام

۴۲۶. امام حسن عليه‏السلام ـ در سخنانى كه پس از شهادت امير مؤمنان عليه‏السلام بيان نمود ـ: جدّم پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله به من فرمود كه امر [امامت] را دوازده امام از اهل بيت علیهم السّلام و برگزيدگان او، به عهده مى‏گيرند و هيچ يك از ما نيست، مگر اين كه يا به قتل مى‏رسد و يا با زهر كشته مى‏شود.^۱

۴۲۷. تاريخ اليعقوبى ـ در بيان رحلت فاطمه عليهاالسلام ـ: هنگامى كه فاطمه عليهاالسلام در بستر بيمارى افتاده بود، همسران پيامبر خدا و ديگر زنان قريش، به عيادت او رفتند و گفتند: چگونه‏اى؟
فرمود: «به خدا سوگند، از دنياى شما بيزارم و از جدايىِ شما شادمان. خدا و پيامبر او را با دردِ دل‏هايى كه از شما دارم، ملاقات مى‏كنم ؛ زيرا نه حقّ من حفظ شد و نه عهدم رعايت شد و نه وصيّتم به گوش گرفته شد و نه حرمتم پاس داشته شد».^۲

۴۲۸. جامع الأخبار ـ به نقل از منهال بن عمرو ـ: خدمت امام زين العابدين عليه‏السلام رسيدم و گفتم: سلام بر شما! رحمت خدا بر شما باد! حالتان چگونه است؟