گفتم: إنّا للّه و إنّا إليه راجعون.
ايشان سپس رو به من كرد و فرمود: «به خدا سوگند، پيامبر خدا صلّىاللهعليهوآله به ما سفارش فرمود كه اين امر (پيشوايى امّت) را دوازده امام از نسل على و فاطمه عليهماالسلام به عهده خواهند گرفت و هيچ يك از ما نيست، مگر اين كه يا زهر خورانده مىشود و يا كشته مىشود».
در اين هنگام، من تَشت را برداشتم و ايشان ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ تكيه داد.۱
۴۲۳. امام صادق عليهالسلام: پيامبر خدا صلّىاللهعليهوآله هنگام احتضار، از هوش رفت و فاطمه عليهاالسلام شروع به گريه كرد. پيامبر صلّىاللهعليهوآله به هوش آمد و [شنيد] فاطمه مىگويد: اى پيامبر خدا! بعد از تو چه بر سر ما خواهد آمد؟! پيامبر صلّىاللهعليهوآله فرمود: «به خدا سوگند كه شما پس از من، مستضعف خواهيد بود».۲
۴۲۴. مسند أبى يعلى ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر صلّىاللهعليهوآله را ديدم كه على را در آغوش كشيد و بوسيد و فرمود: «پدرم فداى تو شهيدِ تنها! پدرم فداى تو شهيدِ تنها!».۳
۴۲۵. دلائل النبوّة، ابو نعيم ـ به نقل از سُحيم ـ: اَنَس بن حارث گفت: شنيدم كه پيامبر
1.. دَخَلتُ عَلَى الحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ عليهالسلام في مَرَضِهِ الَّذي تُوُفِّيَ فيهِ ، وبَينَ يَدَيهِ طَشتٌ يَقذِفُ فيهِ الدَّمَ ويَخرُجُ كَبِدُهُ قِطعَةًقِطعَةً مِنَ السَّمِّ الَّذي أسقاهُ مُعاوِيَةُ لَعَنَهُ اللّهُ ، فَقُلتُ : يا مَولايَ ، ما لَكَ لا تُعالِجُ نَفسَكَ ؟ فَقالَ : يا عَبدَ اللّهِ ، بِماذااُعالِجُ المَوتَ ؟! قُلتُ : إنّا للّهِِ وإنّا إلَيهِ راجِعونَ .
ثُمَّ التَفَتَ إلَيَّ وقالَ : وَاللّهِ ، إنَّهُ لَعَهدٌ عَهِدَهُ إلَينا رَسولُ اللّهِ صلّىاللهعليهوآله : إنَّ هذَا الأَمرَ يَملِكُهُ اثنا عَشَرَ إماما مِن وُلدِ عَلِيٍّ وفاطِمَةَ عليهماالسلام ، ما مِنّا إلاّ مَسمومٌ أو مَقتولٌ . ثُمَّ رَفَعتُ الطَّشتَ وَاتَّكَأَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ كفاية الأثر : ص ۲۲۶ ، الصراط المستقيم : ج ۲ ص ۱۲۸ .
2.. لَمَّا احتُضِرَ رَسولُ اللّهِ صلّىاللهعليهوآله غُشِيَ عَلَيهِ ، فَبَكَت فاطِمَةُ عليهاالسلامفَأَفاقَ وهِيَ تَقولُ : مَن لَنا بَعدَكَ يا رَسولَ اللّهِ ؟! فَقالَ :أنتُمُ المُستَضعَفونَ بَعدي وَاللّهِ دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۲۲۵ ، بحار الأنوار : ج ۸۲ ص ۱۶۸ ح ۳ .
3.. رَأَيتُ النَّبِيَّ صلّىاللهعليهوآله التَزَمَ عَلِيّا وقَبَّلَهُ ويَقولُ : بِأَبِي الوَحيدُ الشَّهيدُ ، بِأَبِي الوَحيدُ الشَّهيدُ مسند أبى يعلى : ج ۴ص ۳۱۸ ح ۴۵۵۸ ، تاريخ دمشق : ج ۴۲ ص ۵۴۹ ح ۹۰۶۱ .
