فصل چهارم: پيشگويى پيامبر در باره ستم بر اهل بيت علیهم السّلام

۴۲۰. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: آه و اندوها از ستم‏هايى كه از جانب خليفه‏اى مسلّط و عيّاش، به جوجه‏هاى خاندان محمّد مى‏رسد !^۱

۴۲۱. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: به زودى پس از من، اهل بيتم توسّط امّتم با كشتار وآوارگى مواجه خواهند شد. همانا كينه‏توزترين قوم ما با ما، بنى اميّه و بنى مغيره و بنى مخزوم اند.^۲

۴۲۲. كفاية الأثر ـ به نقل از جنادة بن ابى اميّه ـ: هنگامى كه حسن بن على عليه‏السلام در بستر بيمارى ـ كه به درگذشت ايشان انجاميد ـ افتاده بود، بر ايشان وارد شدم، در حالى كه در برابرش تَشتى بود و ايشان بر اثر زهرى كه معاويه ـ خدايش لعنت كند ـ به او خورانده بود، در آن تشت، خون استفراغ مى‏كرد و پاره‏هاى جگرش از دهانش خارج مى‏شد. گفتم: مولاى من! چرا خودتان را معالجه نمى‏كنيد؟
فرمود: «اى عبد اللّه‏! مرگ را با چه علاج كنم؟!».

فصل سوم: عذاب ستم كنندگان به اهل بيت علیهم السّلام

۴۱۸. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: واى بر ستمگران به اهل بيت علیهم السّلام من! آنان به همراه منافقان، در پايين‏ترين طبقه دوزخ، عذاب مى‏شوند.^۱

۴۱۹. امام زين العابدين عليه‏السلام ـ در فضيلت كربلا و زيارت امام حسين عليه‏السلام ـ: خداوند به آسمان‏ها و زمين و كوه‏ها و درياها و همه كسانى كه در آنها هستند، وحى مى‏فرمايد...: سوگند به عزّت و جلالم كه هر كس به فرستاده و برگزيده‏ام ستم كند و حرمت او را بشكند وعترتش را بكشد و پيمانش را زير پا نهد و به اهل بيت علیهم السّلام او ستم كند، به وى عذابى را مى‏چشانم كه به هيچ يك از جهانيان چنان عذابى نچشانده‏ام.^۲