فرستاد تا دختر يا خواهر او را براى يزيد، خواستگارى كنم. من نزد حسن آمدم و موضوع خواستگارى براى يزيد را به اطّلاعش رساندم. او گفت: «ما مردمى هستيم كه زنانمان ازدواج نمى‏كنند، مگر اين كه نظر خود آنها را جويا شويم. پس خودت پيش او برو».
من پيش او رفتم و موضوع خواستگارىِ يزيد را برايش گفتم. او جواب داد: به خدا سوگند، تا هنگامى كه فرمان‏رواى تو با ما همان مى‏كند كه فرعون با بنى اسرائيل كرد و پسرانشان را سر مى‏بريد و زنانشان را زنده نگه مى‏داشت، اين كار نخواهد شد.
من نزد حسن بر گشتم و گفتم: مرا پيش آتش‏پاره‏اى فرستاده‏اى كه امير المؤمنين [معاويه] را فرعون مى‏نامد!
حسن فرمود: «اى معاويه! از دشمنى با ما بپرهيز ؛ زيرا پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: "هيچ كس نسبت به ما بغض و حسد نمى‏ورزد، مگر اين كه در روز قيامت با تازيانه‏هايى از آتش رانده مى‏شود"».^۱

۴۱۰. امام كاظم عليه‏السلام: هر كس ما را دشمن بدارد، محمّد را دشمن داشته است و هر كس محمّد را دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است و هر كه خداى عز و جل را دشمن بدارد، بر خداوند، حق است كه او را در آتش افكند و او هيچ ياورى نخواهد داشت.^۲

۲ / ۶

محروم شدن از شفاعت

۴۰۷. الأمالى، طوسى ـ به نقل از انس بن مالك ـ: روزى پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله را ديدم كه به طرف على بن ابى طالب عليه‏السلام رو كرد و اين آيه را تلاوت نمود: «و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو، به منزله نافله‏اى باشد. اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند»^۱.
آن گاه فرمود: «اى على! پروردگارم عز و جل به من در باره يكتاپرستان امّتم، حقّ شفاعت بخشيد ؛ ولى اين شفاعت را بر كسى كه نسبت به تو و فرزندانِ پس از تو دشمنى ورزد، حرام گردانيد».^۲

۲ / ۷

دوزخى شدن

۴۰۸. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ كس ما اهل بيت علیهم السّلام را دشمن نمى‏دارد، مگر اين كه خداوند، او را به دوزخ مى‏برد.^۳

۴۰۹. المعجم الكبير ـ به نقل از معاوية بن حُديج ـ: معاوية بن ابى سفيان، مرا نزد حسن بن على