انداخته بود، نشان داد و گفت: به خدا سوگند كه مرا چيزى جز محبّت شما اهل بيت، از خراسان به اين جا نكشاند.
امام باقر عليه‏السلام فرمود: «به خدا سوگند، اگر حتّى سنگى، ما را دوست داشته باشد، خداوند، او را با ما محشور مى‏كند. مگر دين، چيزى جز محبّت است».^۱

۶ / ۱۱

بهشت

۳۹۱. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: بهشت، سه درجه دارد و دوزخ، سه دَرَك (درجه نزولى يا طبقه زيرين). بالاترين درجه بهشت، براى كسى است كه در دل، ما را دوست بدارد و با زبان و دستش يارى‏مان كند. در درجه دوم، كسى جاى مى‏گيرد كه در دل، ما را دوست بدارد و با زبانش يارى‏مان رساند و در درجه سوم، كسى قرار مى‏گيرد كه در دل، ما را دوست بدارد.^۲

۳۹۲. تحف العقول: يونس به امام صادق عليه‏السلام گفت: علاقه‏مندىِ من به شما و شناختى كه خداوند در باره حقّ شما به من داده، مرا خوش‏تر از ملك سراسر دنياست.
يونس گفت: پس آثار خشم را در چهره امام عليه‏السلام مشاهده كردم. سپس امام عليه‏السلام فرمود: «اى يونس! مقايسه‏اى نادرست كردى. دنيا و آنچه در آن است، چيست؟ آيا آن، چيزى جز سير شدن شكمى و پوشاندن عورتى است، در حالى كه تو با

دو و پدر و مادر اين دو را دوست داشته باشد، روز قيامت در كنارم هم‏درجه من خواهد بود».^۱

۳۸۸. امام على عليه‏السلام: پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «در روز قيامت، من و فاطمه و حسن و حسين و دوستداران ما گرد هم مى‏آييم و مى‏خوريم و مى‏آشاميم تا زمانى كه حسابرسى بندگان تمام شود».
اين خبر به گوش يكى از مردم رسيد و در باره آن سؤال كرد و من خبر را براى او گفتم. او گفت: پس عرضه اعمال و حسابرسى، چه مى‏شود؟
به او گفتم: اين، براى صاحب ياسين^۲ چگونه بود، كه در دَم، به بهشت رفت؟^۳

۳۸۹. امام زين العابدين عليه‏السلام: سخن، كوتاه كنم: هر كس ما را دوست بدارد، ولى نه به خاطر آن كه از قِبَل ما به دنيايى برسد و دشمن ما را دشمن بدارد، ولى نه به سبب كينه‏اى كه ميان آن دو است، روز قيامت، به همراه محمّد صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله و ابراهيم عليه‏السلام و على عليه‏السلام به پيشگاه خدا وارد مى‏شود.^۴

۳۹۰. تفسير العيّاشى ـ به نقل از بُريد بن معاويه عجلى ـ: در خدمت امام باقر عليه‏السلام بودم كه مردى بر او وارد شد كه با پاى پياده از خراسان آمده بود. او دو پاى خود را كه پوست