امام باقر عليهالسلام فرمود: «تواناى شما به ناتوانتان يارى رساند و توانگر شما به تهىدستتان كمك كند. راز ما را فاش نكنيد و امر [امامتِ] ما را بر ملا نسازيد و هر گاه حديثى از ما به شما رسيد، اگر يك يا دو گواه از كتاب خدا برايش پيدا كرديد، آن را بپذيريد، و گرنه نسبت به آن درنگ كنيد و بعداً آن را به ما ارجاع دهيد تا [حقيقت] برايتان روشن شود».۱
۲۸۳. المحاسن ـ به نقل از خطّاب كوفى و مصعب بن عبد اللّه كوفى ـ: سديرِ صيرفى خدمت امام صادق عليهالسلام رسيد، در حالى كه گروهى از ياران ايشان در محضر ايشان بودند. امام عليهالسلام به سدير فرمود: «اى سدير! شيعيان ما همواره [از جانب خداوند]، تحت مراقبت، محفوظ، در پناه و مصون خواهند بود، به شرط آن كه كاملاً مراقب رابطه خود با آفريدگارشان باشند، نيّتشان در باره امامانشان درست باشد، به برادرانشان نيكى كنند، با ناتوانان خود، مهربان باشند و به نيازمندانشان كمك رسانند. ما هرگز به ستم كردن دستور نمىدهيم ؛ بلكه ما شما را به پارسايى، فرمان مىدهيم، پارسايى، پارسايى و [نيز] به همدردى، همدردى با برادرانتان ؛ زيرا از زمانى كه خداوند، آدم عليهالسلام را آفريد، دوستان خدا پيوسته ضعيف نگه داشته شده و در اقليت به سر بردهاند».۲
۲۸۴. امام رضا عليهالسلام ـ به عبد العظيم حسنى ـ: اى عبد العظيم! دوستانم را از جانب من سلام برسان و به آنان بگو كه شيطان را به خود راه ندهند و ايشان را به راستگويى و
1.. دَخَلنا عَلَيهِ عليهالسلامجَماعةً ، فَقُلنا : يَا بنَ رَسولِ اللّهِ ، إنّا نُريدُ العِراقَ فأَوصِنا .
فَقالَ أبو جَعفَرٍ عليهالسلام : لِيُقَوِّ شَديدُكُم ضَعيفَكُم ، وَليَعُد غَنِيُّكُم عَلى فَقيرِكُم ، ولا تَبُثُّوا سِرَّنا ولا تُذيعوا أمرَنا ، وإذاجاءَكُم عَنّا حَديثٌ فَوَجَدتُم عَلَيهِ شاهِدا أو شاهِدَينِ مِن كِتابِ اللّهِ فَخُذوا بِهِ وإلاّ فَقِفوا عِندَهُ ، ثُمَّ رُدّوهُ إلَينا حَتّى يَستَبينَ لَكُم .. الكافى : ج ۲ ص ۲۲۲ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۷۵ ص ۷۳ ح ۲۱ .
2.. دَخَلَ سَديرٌ الصَّيرَفِيُّ عَلى أبي عَبدِ اللّهِ عليهالسلاموعِندَهُ جَماعَةٌ مِن أصحابِهِ ، فَقالَ لَهُ : يا سَديرُ ، لا تَزالُ شيعَتُنامَرعِيّينَ مَحفوظينَ مَستورينَ مَعصومينَ ما أحسَنُوا النَّظَرَ لِأَنفُسِهِم فيما بَينَهُم وبَينَ خالِقِهِم ، وصَحَّت نِيّاتُهُم لِأَئِمَّتِهِم ، وبَرّوا إخوانَهُم ، فَعَطَفوا عَلى ضَعيفِهِم ، وتَصَدَّقوا عَلى ذَوِيالفاقَةِ مِنهُم ، إنّا لا نَأمُرُ بِظُلمٍ ، ولكِنّا نَأمُرُكُم بِالوَرَعِ الوَرَعِ الوَرَعِ ، وَالمُواساةِ المُواساةِ لاِءِخوانِكُم ، فَإِنَّ أولِياءَ اللّهِ لَم يَزالوا مُستَضعَفينَ قَليلينَ مُنذُ خَلَقَ اللّهُ آدَمَ عليهالسلام المحاسن : ج ۱ ص ۲۵۸ ح ۴۹۲ ، بحار الأنوار : ج ۶۸ ص ۱۵۴ ح ۱۰ .