پارسايى در دينتان و كوشش براى خدا و راستگويى و اداى امانت به كسى كه امانتى به شما سپرده است، نيكوكار باشد يا تبهكار، و سجده طولانى و نيكو همسايه‏دارى ؛ زيرا محمّد صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله براى اين امور آمده است.
در ميان عشيره‏هايشان نماز بخوانيد، در تشييع جنازه‏هايشان شركت ورزيد، از بيمارانشان عيادت كنيد و حقوق آنان را بگزاريد ؛ زيرا هر گاه فردى از شما در دينَش پارسا و در گفتارش راستگو باشد و امانت را ادا كند و با مردم خوش‏خويى كند، گفته مى‏شود: «اين، شيعه است» و اين، مرا شاد مى‏سازد.
از خدا پروا كنيد و مايه آراستگى ما باشيد، نه مايه ننگ [و زشتى]. هر گونه دوستى را براى ما جلب كنيد و هر گونه زشتى را از ما دور سازيد ؛ زيرا هر خوبى كه در حقّ ما گفته شود، ما اهل آن هستيم و هر بدى كه در باره ما گفته آيد، نه چنانيم. ما را در كتاب خدا حقّى است و با پيامبر خدا خويشاونديم وخداوند، ما را پاك شمرده است و جز ما، هر كس چنين ادّعايى كند، دروغگوست.
خدا و مرگ را فراوان ياد كنيد و بسيار قرآن بخوانيد و فراوان بر پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله صلوات بفرستيد ؛ زيرا صلوات بر پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله ده ثواب دارد.
آنچه را به شما سفارش كردم، پاس داريد. شما را به خدا مى‏سپارم و بدرودتان مى‏گويم.^۱

فصل دوم: حُسن معاشرت

۲۷۶. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: با آن كس كه هم‏نشين توست، نيكو هم‏نشينى كن تا مسلمان باشى.^۱

۲۷۷. امام على عليه‏السلام ـ در سفارش به فرزندان خود، هنگام احتضار ـ: فرزندان من! با مردم چنان معاشرت كنيد كه هر گاه غايب شديد، مشتاق ديدار شما باشند و هر گاه از دست رفتيد، بر شما بگريند.^۲

۲۷۸. امام على عليه‏السلام: جان و مالت را به برادرت، دادگرى و انصافت را به دشمنت و خوش‏رويى و احسانت را به عموم مردم، نثار كن.^۳

۲۷۹. امام على عليه‏السلام: خيرخواهى [و اخلاصِ] خود را به دوستت، يارى‏ات را به آشنايانت و خوش‏رويى‏ات را به همه مردم ارزانى دار.^۴

۲۸۰. امام عسكرى عليه‏السلام ـ به شيعيان خود ـ: شما را سفارش مى‏كنم به پروا داشتن از خدا و