فصل يكم: سختكوشى در عمل
۲۷۲. امام صادق عليهالسلام ـ به نقل از پدرانش عليهمالسلام، در يادكرد سخنان امام على عليهالسلام در بصره ـ: فرمود: «اى گروه شيعيان من! بر كارى كه از پاداش آن بىنياز نيستيد، شكيبا باشيد و در ترك كارى كه تاب كيفرش را نداريد هم شكيبايى كنيد ؛ [زيرا] ما شكيبايى بر طاعت خدا را آسانتر از شكيبايى بر عذاب خداى عز و جل يافتهايم. بدانيد كه شما عمرى محدود و آرزويى دراز و نَفَسى شماره شده داريد و لاجرم، عمر به سر مىآيد و بساط آرزو در هم پيچيده مىشود و نَفَسها به شماره مىافتند».۱
۲۷۳. الكافى ـ به نقل از جابر ـ: امام باقر عليهالسلام به من فرمود: «اى جابر! آيا كسى را كه ادّعاى تشيّع مىكند، همين كافى است كه دَم از محبّت ما خاندان زَنَد؟! به خدا سوگند، شيعه ما نيست، مگر آن كسى كه از خدا پروا كند و او را فرمان برد.
اى جابر! اينان شناخته نمىشوند، مگر با فروتنى و خشوع و امانتدارى و بسيار به ياد خدا بودن و روزهدارى و گزاردن نماز و نيكى به پدر و مادر و رسيدگى به همسايگان تهىدست و مستمند و بدهكاران و يتيمان، و راستگويى و تلاوت قرآن و
