فصل يكم: سختكوشى در عمل

۲۷۲. امام صادق عليه‏السلام ـ به نقل از پدرانش عليهم‏السلام، در يادكرد سخنان امام على عليه‏السلام در بصره ـ: فرمود: «اى گروه شيعيان من! بر كارى كه از پاداش آن بى‏نياز نيستيد، شكيبا باشيد و در ترك كارى كه تاب كيفرش را نداريد هم شكيبايى كنيد ؛ [زيرا] ما شكيبايى بر طاعت خدا را آسان‏تر از شكيبايى بر عذاب خداى عز و جل يافته‏ايم. بدانيد كه شما عمرى محدود و آرزويى دراز و نَفَسى شماره شده داريد و لاجرم، عمر به سر مى‏آيد و بساط آرزو در هم پيچيده مى‏شود و نَفَس‏ها به شماره مى‏افتند».^۱

۲۷۳. الكافى ـ به نقل از جابر ـ: امام باقر عليه‏السلام به من فرمود: «اى جابر! آيا كسى را كه ادّعاى تشيّع مى‏كند، همين كافى است كه دَم از محبّت ما خاندان زَنَد؟! به خدا سوگند، شيعه ما نيست، مگر آن كسى كه از خدا پروا كند و او را فرمان برد.
اى جابر! اينان شناخته نمى‏شوند، مگر با فروتنى و خشوع و امانتدارى و بسيار به ياد خدا بودن و روزه‏دارى و گزاردن نماز و نيكى به پدر و مادر و رسيدگى به همسايگان تهى‏دست و مستمند و بدهكاران و يتيمان، و راستگويى و تلاوت قرآن و