را اطعام نكنيم و بازش گردانيم و آن گاه بر ما اهل بيت، آن نازل شود كه بر يعقوب نازل شد».^۱

۲۵۸. امام باقر عليه‏السلام: ما اهل بيت، به هر كه از ما بگلسد، مى‏پيونديم و به كسى كه به ما بدى كند، نيكى مى‏كنيم. به خدا سوگند، فرجام نيك را در اين مى‏بينيم.^۲

فصل هفتم: روش اهل بيت علیهم السّلام در بخشش و صله

۲۵۵. پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله: ما از بيم آن كه مستحق را رد نكرده باشيم، به غير مستحق هم مى‏بخشيم.^۱

۲۵۶. ربيع الأبرار ـ به نقل از محمّد بن حنفيّه ـ: پدرم، شبانه قنبر را مى‏خواند و آرد و خرما بر دوش او مى‏گذاشت و بى آن كه كسى آگاهى يابد، به خانه‏هايى كه مى‏شناخت، مى‏رساند. به او گفتم: پدر جان! چرا آن را در روز بديشان نمى‏بخشى؟
فرمود: «فرزندم! صدقه پنهانى، آتش خشم خداوند عز و جل را خاموش مى‏كند».^۲

۲۵۷. علل الشرائع ـ به نقل از ابو حمزه ثمالى ـ: شنيدم امام زين العابدين عليه‏السلام به كنيز خود مى‏فرمايد: «بر درِ خانه من، فقيرى گذر نكند، مگر آن كه او را اطعام كنيد ؛ چرا كه امروز روز جمعه است».
به امام عليه‏السلام گفتم: هر كه چيزى مى‏خواهد كه مستحق نيست.
امام عليه‏السلام فرمود: «مى‏ترسم يكى از كسانى كه گدايى مى‏كند، مستحق باشد و ما او