۴ / ۲

سختكوشى اهل بيت علیهم السّلام در عبادت

۲۱۴. امام باقر عليه‏السلام: پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله در شبى كه بايد نزد عايشه مى‏بود، در كنار او بود. عايشه گفت: اى پيامبر خدا! چرا خود را خسته مى‏كنى، در حالى كه خداوند، گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟
فرمود: «اى عايشه! آيا نبايد بنده‏اى شكرگزار باشم؟!».
پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله بر سر انگشتان پايش مى‏ايستاد كه خداوند پاك والا، اين آيه را نازل فرمود: «طه! ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا در رنج افتى».^۱

۲۱۵. امام صادق عليه‏السلام: پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله دو برابرِ نماز واجب، نماز نافله مى‏گزارد.^۲

۲۱۶. السنن الكبرى، نسايى ـ به نقل از عايشه ـ: از هنگامى كه خداوند عز و جل فرمود: «شب را زنده بدار، مگر اندكى را»^۳، پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله شب‏ها كم مى‏خوابيد.^۴

۲۱۷. فلاح السائل ـ به نقل از ابو المقدام، از حبّه عرنى ـ: در حالى كه من و نوف در آستانه

فصل چهارم: شيوه اهل بيت علیهم السّلام در عبادت

۴ / ۱

اخلاص اهل بيت علیهم السّلام در عبادت

۲۱۲. امام على عليه‏السلام: جماعتى خدا را از سر اميد پرستيدند، كه اين، پرستش بازرگانان است و جماعتى از سرِ ترس، كه اين، پرستش بردگان است و جماعتى او را از سرِ سپاس پرستيدند، كه اين، پرستش آزادگان است.^۱

۲۱۳. تنبيه الخواطر: امام زين العابدين عليه‏السلام فرمود: «من خوش نمى‏دارم خدا را چنان بپرستم كه مقصودى جز پاداش او نداشته باشم تا چونان برده‏اى باشم آزمند و تسليم كه اگر طمع ورزد، مى‏كوشد و گر نه، نه، و خوش نمى‏دارم خدا را چنان بپرستم كه [مقصودى] جز هراسِ از كيفر او در سر نداشته باشم تا چونان برده بدكارى باشم كه اگر نهراسد،گامى بر نمى‏دارد».
به امام عليه‏السلام گفته شد: پس چرا خدا را مى‏پرستى؟
فرمود: «چون او با نواختن و نعمت دادن به من، شايسته عبادت است».^۲