فصل چهارم: چگونگى علم اهل بيت علیهم السّلام

۴ / ۱

هر گاه كه بخواهند، مى‏دانند

۱۸۲. امام صادق عليه‏السلام: امام هر گاه بخواهد كه بداند، مى‏داند.^۱

۱۸۳. الكافى ـ به نقل از عمّار ساباطى ـ: از امام صادق عليه‏السلام پرسيدم: آيا امام، علم غيب مى‏داند؟
فرمود: «نه ؛ ليكن هر گاه بخواهد بر چيزى آگاهى يابد، خداوند، او را بِدان آگاه مى‏گرداند».^۲

۴ / ۲

علم براى اهل بيت علیهم السّلام قبض و بسط مى‏يابد

۱۸۴. امام صادق عليه‏السلام: علم براى ما گشايش مى‏يابد و ما آگاهى مى‏يابيم و گرفتگى مى‏يابد و ما آگاهى نمى‏يابيم. امام، زاده مى‏شود و از او زاده مى‏شود و تن‏درستى مى‏يابد و بيمار مى‏شود و مى‏خورد و مى‏آشامد و بول و غائط مى‏كند و شاد مى‏شود و محزون مى‏گردد و مى‏خندد و مى‏گريد و مى‏ميرد و به خاك سپرده مى‏شود و رشد مى‏كند

فرمود: «به دلش الهام مى‏گردد يا در گوشَش نجوا مى‏شود».^۱

۱۸۱. الاختصاص ـ به نقل از حارث بن مغيره ـ: به امام صادق عليه‏السلام گفتم: علم عالِم شما چگونه است؟ آيا جمله‏اى است كه در قلبش افكنده مى‏شود يا در گوشش الهام مى‏شود؟
فرمود: «وحيى است همچون وحى مادر موسى».^۲