۳ / ۷

جَفْر

۱۷۶. الكافى ـ به نقل از ابو بصير ـ: امام صادق عليه‏السلام فرمود: «جَفْر، نزد ماست و آنها چه مى‏دانند جفر چيست!؟».
گفتم: جفر چيست؟
فرمود: «ظرفى از چرم كه علم انبيا و اوصيا و علماى درگذشته بنى اسرائيل در آن است».
گفتم: اين، همان علم است.
فرمود: «البتّه اين، علم است ؛ ولى همه آن نيست».^۱

۱۷۷. امام رضا عليه‏السلام ـ در بيان نشانه‏هاى امام ـ: جفر اكبر و اصغر (پوست بز و پوست قوچ) نزد اوست، كه در اين دو، همه علوم، حتّى ديه خراش و يك تازيانه و نيم تازيانه و يك سومِ تازيانه وجود دارد و مصحف فاطمه عليهاالسلامنزد اوست.^۲

آنها چه مى‏دانند جامعه چيست؟».
گفتم: قربانت گردم! جامعه چيست؟
فرمود: «صحيفه‏اى است با طول هفتاد ذرع به ذرع پيامبر خدا و املاى ايشان از دهان مباركش و دست‏خطّ على عليه‏السلام. هر حلال و حرام و هر چيزى كه مردم بِدان نياز داشته باشند حتّى ديه خراش‏هاى كوچك، در آن آمده است».
امام عليه‏السلام با دستش به من زد و فرمود: «اى ابو محمّد! به من اجازه مى‏دهى؟».
گفتم: قربانت گردم! من در اختيار تو هستم. هر چه مى‏خواهى، بكن.
امام عليه‏السلام همچون كسى كه خشمگين است، دست مرا نيشگون گرفت و فرمود: «حتّى ديه اين».
گفتم: به خدا اين، علم است.
فرمود: «اين، علم است ؛ ولى نه همه آن».^۱

يادداشت

مشخّصاتى كه براى «جامعه» در احاديث آمده، همچون: املاى پيامبر خدا صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله، خطّ امام على عليه‏السلام و بزرگى آن، نوعاً با مشخّصات «كتاب امام على عليه‏السلام» تطبيق مى‏كند. بنا بر اين ظاهراً مقصود از جامعه، همان كتاب امام على عليه‏السلام است. و اللّه‏ العالم.