را مى‏دانست كه آن را به زبان راند و زمين، آنچه را ميان او و تخت بلقيس بود، فرو برد تا جايى كه آصف با دست خود، تخت را بر گرفت و سپس زمين در مدّتى كمتر از يك چشم بر هم زدن به وضع نخست خود باز گشت، و هفتاد و دو حرف از اسم اعظم نزد ماست و يك حرف، نزد خداوند عز و جل كه آن را در علم غيبش به خود اختصاص داده است و نيرو و توانى نيست، مگر از سوى خداى والا و بزرگ.^۱

۲ / ۴

آشنايى با همه زبان‏ها

۱۴۸. الكافى ـ به نقل از ابو بصير ـ: به امام كاظم عليه‏السلام گفتم: فدايت گردم! امام چگونه شناخته مى‏شود؟
فرمود: «با ويژگى‏هايى. نخستين آنها، اين است كه پيش‏تر در موردى، از پدر او اشاره‏اى به او شده تا همين اشاره بر مردم حجّت باشد. از او مى‏پرسند و او پاسخ مى‏دهد و اگر در موردى خاموشى ورزند، او سخن آغاز مى‏كند (پاسخ سؤالى را كه در ذهن دارند، مى‏دهد) و خبر از فردا مى‏دهد و با مردم با هر زبانى سخن مى‏گويد».
سپس به من فرمود: «اى ابو محمّد! پيش از آن كه بلند شَوى، نشانه‏اى را به آگاهى تو مى‏رسانم». طولى نكشيد كه مردى از اهالى خراسان بر ما وارد شد. او با امام عليه‏السلام با زبان عربى سخن گفت و امام عليه‏السلام به فارسى پاسخ او را داد. مرد خراسانى به امام گفت: قربانت گردم! به خدا سوگند، آنچه مانع از اين شد كه با تو به زبان خراسانى سخن بگويم، اين بود كه گمان مى‏كردم تو زبان خراسانى را نيكو نمى‏دانى.

سوگند، همه علم كتاب، نزد ماست».^۱

۲ / ۲

تأويل قرآن

۱۴۴. امام على عليه‏السلام: آيه‏اى از قرآن بر پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل نشده است، مگر اين كه آن را برايم خوانده و بر من املا نموده است و من آنها را با خطّ خود نوشته‏ام و تأويل و تفسير و ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه و خاص وعامّ آن را به من ياد داده است.^۲

۱۴۵. حلية الأولياء ـ به نقل از عبد اللّه‏ بن مسعود ـ: قرآن بر هفت حرف، نازل شده است و حرفى از آن نيست، مگر آن كه ظاهرى و باطنى دارد، و علم ظاهر و باطن آن، نزد على بن ابى طالب عليه‏السلام است.^۳

۱۴۶. الكافى ـ به نقل از ابو الصباح ـ: به خدا سوگند، امام صادق عليه‏السلام به من فرمود: «خداوند، تنزيل و تأويل را به پيامبرش آموخت و پيامبر صلّى‏الله‏عليه‏و‏آله آن را به على عليه‏السلام آموخت و او ـ به خدا سوگند ـ آن را به ما آموخت».^۴

ر. ك: ص ۱۵۷ (راسخان در دانش).

۲ / ۳

نام اعظم خدا

۱۴۷. امام باقر عليه‏السلام: نام اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف دارد و آصف، تنها يك حرف از آن