435
گزیده حکمت‌نامه رضوی

۷ / ۷

حكمت تأخير در اجابت دعا

۳۸۴.الكافىـ به نقل از بزنطى ـ: به ابو الحسن (امام رضا عليه‏السلام) گفتم: قربانت گردم! من چند سال است كه از خدا حاجتى خواسته‏ام و از تأخير آن، در دلم ترديدى افتاده است.
فرمود: «اى احمد! مبادا شيطان به تو راه يابد تا نااميدت سازد. ابو جعفر (امام باقر) ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ مى‏فرمود: مؤمن از خداوند عز و جل حاجتى مى‏خواهد و خداوند برآوردن حاجتش را به تأخير مى‏افكند ؛ چون صداى او و شنيدن ناله‏اش را دوست دارد».
سپس فرمود: «به خدا سوگند، اين كه خداوند عز و جل خواسته‏هاى دنيوى مؤمنان را به تأخير(/ به آخرت) مى‏افكند، برايشان بهتر از آن است كه در همين دنيا به آنها بدهد. دنيا چه ارزشى دارد؟ ابو جعفر عليه‏السلام مى‏فرمود: مؤمن بايد در هنگام آسايش [و خوشى]، همان گونه به درگاه خدا دعا كند كه در وقت سختى [و گرفتارى] دعا مى‏كند، نه اين كه هر گاه به او عطا شد، [در دعا كردن] سست شود. پس، از دعا كردن خسته مشو ؛ زيرا دعا نزد خداوند عز و جل جايگاهى [بلند] دارد. بر تو باد شكيبايى و طلب روزىِ حلال و به جاى آوردن صله رحم، و از اظهار دشمنى با مردم بپرهيز ؛ زيرا ما خاندانى هستيم كه با هر كه از ما ببُرد، مى‏پيونديم و به هر كه با ما بدى كند، خوبى مى‏كنيم، و به خدا سوگند كه در اين كار، فرجام نيك مى‏بينيم. كسى كه در اين دنيا از نعمت برخوردار است، [چنين است كه]هر گاه [از خدا]بخواهد و به او داده شود، باز هم چيز ديگرى طلب مى‏كند و نعمت [خدا]در نظرش كوچك مى‏آيد. بنا بر اين، از هيچ چيزى سير نمى‏شود. و هر گاه نعمت فراوان شود، مسلمان از اين جهت در معرض خطر قرار مى‏گيرد ؛ زيرا حقوقى بر او واجب است و بيم آن مى‏رود كه در آنها كوتاهى ورزد. بگو بدانم، اگر من سخنى به تو بگويم، به سخن من اعتماد دارى؟».
گفتم: قربانت گردم! اگر به سخن شما كه حجّت خدا بر خلق او هستيد، اعتماد نكنم، به چه كسى اعتماد كنم؟
فرمود: «پس، اعتمادت به خدا بيشتر باشد ؛ زيرا خداوند به تو وعده[ى اجابت دعا]داده است. آيا نه اين است كه خداوند عز و جل مى‏فرمايد: «هر گاه بندگانم از تو در باره من پرسيدند، [بگو:] من نزديك هستم و دعاى دعاكننده را، هر گاه مرا بخواند، اجابت مى‏كنم»، و فرموده است: «از رحمت خدا نوميد نشويد»، و فرموده است: «و خدا از جانب خود به شما وعده آمرزش و بخشش مى‏دهد». پس، به خداى عز و جل مطمئن‏تر باش تا به ديگران، و در دل خويش جز خوبى جاى ندهيد، كه شما آمرزيده‏ايد».


گزیده حکمت‌نامه رضوی
434

۷ / ۷

حِكمَةُ تَأخيرِ الإِجابَةِ

۳۸۴.الكافي عن البزنطي: قُلتُ لِأَبي الحَسَنِ عليه‏السلام: جُعِلتُ فِداكَ، إنّي قَد سأَلتُ اللّهَ حاجَةً مُنذُ كَذا وكَذا سَنَةً، وقَد دَخَلَ قَلبي مِن إبطائِها شَيءٌ.فَقالَ عليه‏السلام: يا أحمَدُ! إيّاكَ وَالشَّيطانَ أن يكونَ لَهُ عَلَيكَ سَبيلٌ حَتّى يُقَنِّطَكَ، إنَّ أبا جَعفَرٍ ـ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ ـ كانَ يقولُ: «إنَّ المُؤمنَ يسأَلُ اللّهَ عز و جل حاجَةً، فَيُؤخِّرُ عَنهُ تَعجيلَ إجابَتِهِ حُبّاً لِصَوتِهِ وَاستِماعِ نَحيبِهِ». ثُمَّ قالَ: وَاللّهِ، ما أخَّرَ اللّهُ عز و جل عَنِ المُؤمِنينَ ما يَطلُبونَ مِن هذِهِ الدُّنيا خَيرٌ لَهُم مِمّا عَجَّلَ لَهُم فيها، وأيّ شَيءٍ الدُّنيا؟ إنَّ أبا جَعفَرٍ عليه‏السلام كانَ يَقولُ: «يَنبَغي لِلمُؤمنِ أن يَكونَ دُعاؤهُ فِي الرَّخاءِ نَحواً مِن دُعائِهِ فِي الشِّدَّةِ، لَيسَ إذا اُعطي فَتَرَ»، فَلا تَمَلَّ الدُّعاءَ ؛ فإِنَّهُ مِنَ اللّهِ عز و جل بِمَكانٍ، وعَلَيكَ بِالصَّبرِ وطَلَبِ الحَلالِ وصِلَةِ الرَّحِمِ، وإيّاكَ ومُكاشَفَةَ النّاسِ ؛ فإِنّا أهلَ البَيتِ نَصِلُ مَن قَطَعَنا، ونُحسِنُ إلى مَن أساءَ إلَينا، فَنَرى وَاللّهِ في ذلِكَ العاقِبَةَ الحَسَنَةَ.إنَّ صاحِبَ النِّعمَةِ فِي الدُّنيا إذا سأَلَ فَاُعطِيَ طَلَبَ غَيرَ الَّذي سأَلَ، وصَغُرَتِ النِّعمَةُ في عَينِهِ فَلا يشبَعُ مِن شَيءٍ. وإذا كَثُرَتِ النِّعَمُ كانَ المُسلِمُ مِن ذلِكَ عَلى خَطَرٍ ؛ لِلحُقوقِ الَّتي تَجِبُ عَلَيهِ، وما يُخافُ مِنَ الفِتنَةِ فيها.أخبِرني عَنكَ، لَو أنّي قُلتُ لَكَ قَولاً، أكُنتَ تَثِقُ بِهِ مِنّي؟ فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ! إذا لَم أثِق بِقَولِكَ فَبِمَن أثِقُ وأنتَ حُجَّةُ اللّهِ عَلى خَلقِهِ؟قالَ: فَكُن بِاللّهِ أوثَقَ، فإِنَّكَ عَلى مَوعِدٍ مِنَ اللّهِ، ألَيسَ اللّهُ عز و جل يَقولُ: «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»۱، وقالَ: «لاَ تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ»۲، وقالَ: «وَ اللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً»۳؟ فَكُن بِاللّهِ عز و جل أوثَقَ مِنكَ بِغَيرِهِ، ولا تَجعَلوا في أنفُسِكُم إلاّ خَيراً ؛ فإِنَّهُ مَغفورٌ لَكُم.۴

1.. البقرة : ۱۸۶ .

2.. الزمر : ۵۳ .

3.. البقرة : ۲۶۸ .

4.. الكافي : ج۲ ص۴۸۸ ح۱ ، قرب الإسناد : ص۳۸۵ ح۱۳۵۸ .

  • نام منبع :
    گزیده حکمت‌نامه رضوی
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، تلخیص: مرتضی خوش نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1394
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 22918
صفحه از 545
پرینت  ارسال به