۷ / ۴
حكمت غيبت او
۳۱۴.امام رضا عليهالسلام: «آنچه به سويش گردن مىكشيد [و منتظرش هستيد]، واقع نخواهد شد تا آن كه غربال و تصفيه شويد، چنان كه از شما جز اندكى باقى نمىماند» و سپس اين آيه را خواند: «الف، لام، ميم. آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟».
۷ / ۵
نشانههاى ظهور او
۳۱۵.الغيبة، طوسى ـ به نقل از حسن بن محبوب ـ: امام رضا عليهالسلام فرمود: «خواه ناخواه، فتنهاى كور و شگفت و باور نكردنى كه در آن هر گونه خويشى و نزديكى از بين مىرود، رخ خواهد داد، و آن، هنگامى است كه شيعيان، سومين [امام] از نسل مرا از دست مىدهند و اهل آسمان و زمين براى او مىگريند، و چه بسيار مؤمنانى كه در هنگام از دست دادن آب گوارا، متأسّف و تشنهكام و اندوهگين اند ؛ ليكن گويى آنها را در شادترين زمان ممكن مىبينم. ناگهان به آنها ندايى مىرسد كه هر كه دور است، آن را چنان مىشنود كه هر كه نزديك است، مىشنود. براى مؤمنان، رحمت است و براى كافران، عذاب».
گفتم: آن، چه ندايى است؟
فرمود: «در ماه رجب، سه صدا از آسمان به آنها مىرسد: صدايى مىگويد: «هان! لعنت خدا به ستمكاران باد!»، صداى دوم مىگويد: «قيامت، نزديك شد» اى گروه مؤمنان! و صداى سوم كه در آن، مردم بدنى آشكار در سوى خورشيد مىبينند، مىگويد: اين، امير مؤمنان است كه براى نابود كردن ستمكاران آمده است».
در روايت حميرى آمده است: «و صداى سوم، بدنى است كه در پيش خورشيد ديده مىشود و مىگويد: خداوند، فلانى را فرستاد. پس، از او حرفشنوى و اطاعت كنيد».
هر دوى آنها (حسن بن محبوب و حميرى) گفتهاند: «در اين هنگام، فَرَج (گشايش) به سراغ مردم مىآيد، و مردم دوست دارند كه كاش زنده بودند و خداوند سينههاى گروهى مؤمن را خنك مىگرداند.