۲۷۸.عيون أخبار الرضا عليه‏السلامـ به نقل از جعفر بن يحيى ـ: از عيسى بن جعفر شنيدم كه به هارون وقتى از رقّه به مكّه مى‏رفت، گفت: سوگندى را كه در باره خاندان ابوطالب خورده‏اى، به ياد بياور. تو سوگند خوردى كه اگر هر كس بعد از موسى [بن جعفر] ادّعاى امامت كرد، او را با شكنجه گردن زنى. اينك پسرش على چنين ادّعايى دارد و در باره او همان چيزى را مى‏گويند كه در باره پدرش مى‏گفتند.
هارون با خشم به او نگاه كرد و گفت: نظرت چيست؟ مى‏خواهى همه آنها را بكشم؟!
موسى بن مهران گفت: من چون اين را شنيدم، نزد امام عليه‏السلام رفتم و به ايشان خبر دادم. فرمود: «من چه كارى به آنها دارم! نمى‏توانند كارى با من بكنند».

۲۷۹.عيون أخبار الرضا عليه‏السلامـ به نقل از مخوّل سجستانى ـ: هنگامى كه پيك، دستور بردن امام رضا عليه‏السلام به خراسان را آورد، من در مدينه بودم. ايشان براى خداحافظى با پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به مسجد [النبى]رفت و چند بار با پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله خداحافظى كرد و هر بار به سوى قبر باز مى‏گشت و با صداى بلند گريه و شيون مى‏كرد.
من جلو رفتم و سلام كردم. ايشان جوابم را داد. به ايشان تهنيت گفتم. فرمود: «به زيارتم بيا ؛ زيرا من از جوار جدّم مى‏روم و در غربت مى‏ميرم و در كنار هارون دفن مى‏شوم».
من به دنبال امام حركت كردم تا [آن كه به خراسان رسيد و] در طوس درگذشت و در كنار هارون به خاك سپرده شد.

۲۸۰.عيون أخبار الرضا عليه‏السلامـ به نقل از موسى بن هارون ـ: امام رضا عليه‏السلام را ديدم كه در مدينه به هرثمه نگاهى كرد و فرمود: «گويا او را مى‏بينم كه به مرو مى‏برند و گردنش را مى‏زنند» و چنان شد كه فرمود.

۲۷۸.عيون أخبار الرضا عليه‏السلام عن جعفر بن يحيى: سَمِعتُ عيسَى بنَ جَعفَرٍ يَقُولُ لِهارُونَ حَيثُ تَوَجَّهَ مِنَ الرَّقَّةِ إلَى مَكَّةَ: اذكُر يَمينَكَ الَّتي حَلَفتَ بِها في آلِ أبي طالِبٍ ؛ فَإِنَّكَ حَلَفتَ إنِ ادَّعَى أحَدٌ بَعدَ مُوسَى الإِمامَةَ ضَرَبتَ عُنُقَهُ صَبراً، وهَذا عَليٌّ ابنُهُ يَدَّعي هَذا الأَمرَ، ويُقالُ فيهِ ما يُقالُ في أبيهِ.فَنَظَرَ إلَيهِ مُغضَباً فَقالَ: وما تَرى، تُريدُ أن أقتُلَهُم كُلَّهُم؟!قالَ مُوسَى بنُ مِهرانَ: فَلَمّا سَمِعتُ ذَلِكَ صِرتُ إلَيهِ فَأَخبَرتُهُ، فَقالَ عليه‏السلام: ما لي ولَهُم! لا يَقدِرُونَ إلَيَّ عَلَى شَيءٍ.^۱

۲۷۹.عيون أخبار الرضا عليه‏السلام عن مخوّل السّجستاني: لَمّا وَرَدَ البَريدُ بِإِشخاصِ الرِّضا عليه‏السلام إلَى خُراسانَ كُنتُ أنا بِالمَدينَةِ، فَدَخَلَ المَسجِدَ ليُوَدِّعَ رَسُولَ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فَوَدَّعَهُ مِراراً، كُلَّ ذَلِكَ يَرجِعُ إلَى القَبرِ ويَعلُو صَوتُهُ بِالبُكاءِ وَالنَّحيبِ.فَتَقَدَّمتُ إلَيهِ وسَلَّمتُ عَلَيهِ، فَرَدَّ السَّلامَ، وهَنَّأتُهُ، فَقالَ: زُرني، فَإِنّي أخرُجُ مِن جِوارِ جَدّي صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فَأَمُوتُ في غُربَةٍ، وأُدفَنُ في جَنبِ هارُونَ.قالَ: فَخَرَجتُ مُتَّبِعاً لِطَريقِهِ، حَتَّى ماتَ بِطُوسَ ودُفِنَ إلَى جَنبِ هارُونَ.^۲

۲۸۰.عيون أخبار الرضا عليه‏السلام عن موسى بن هارون: رَأَيتُ الرِّضا عليه‏السلام وقَد نَظَرَ إلَى هَرثَمَةَ بِالمَدينَةِ فَقالَ: كَأَنّي بِهِ وقَد حُمِلَ إلَى مَروَ فَضُرِبَت عُنُقُهُ. فَكانَ كَما قالَ.^۳