۱۳۱.امام رضا عليهالسلامـ به نقل از پدرش عليهالسلام ـ: مردى از امام صادق عليهالسلام پرسيد: چرا قرآن، هر چه بيشتر منتشر و مطالعه مىشود، بر تازگى و طراوت آن، افزوده مىگردد؟
فرمود: «چون خداوند، آن را براى زمانى خاص و مردمى خاص، فرو نفرستاد. بنا بر اين، قرآن، در هر زمانى، نو و براى هر مردمى، تا روز قيامت، تازه است».
۱۳۲.امام رضا عليهالسلام: مردم نمىدانند و اشتباه فكر مىكنند. خداوند عز و جل پيامبرش را از دنيا نبُرد، تا آن كه دين خود را كامل گردانيد و قرآن را ـ كه بيان هر چيزى در آن آمده است ـ، بر او فرو فرستاد ؛ حلال و حرام و حدود و احكام و هر آنچه را كه مورد نياز مردم است، به طور كامل، در آن بيان كرد و فرمود: «ما در كتاب، چيزى را فروگذار نكردهايم»... و هر آنچه را امّت، بدان نياز دارند، براى ايشان بيان فرمود. بنا بر اين، هر كس معتقد باشد كه خداوند عز و جل دينش را كامل نكرده، بىگمان، كتاب خدا را رد كرده است و هر كس كتاب خدا را رد كند، به او كافر است.
۷ / ۳
ارزش فاتحة الكتاب
۱۳۳.امام رضا عليهالسلامـ به نقل از پدرانش از امام حسن از امام على عليهمالسلام ـ: از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله شنيدم كه مىفرمايد: «خداوند عز و جل به من فرمود: "اى محمّد! «ما به تو سِبعِ مَثانى و قرآن عظيم را عطا كرديم»". پس نعمت فاتحة الكتاب را تنها به من داد و آن را همسنگِ قرآن بزرگ، قرار داد».
فاتحة الكتاب، ارزشمندترين چيز در گنجينههاى عرش بود. خداوند عز و جل آن را به محمّد صلىاللهعليهوآله اختصاص داد و او را بِدان، مفتخر ساخت و هيچ يك از پيامبرانش را در آن، با او شريك نكرد، بجز سليمان عليهالسلام را كه از فاتحة الكتاب، «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحيمِ»آن را به او عطا فرمود، آن جا كه به نقل از بلقيس مىگويد: «نامهاى گرامى برايم آمده است كه از طرف سليمان است و [مضمونِ] آن، اين است: بسم اللّه الرحمن الرحيم».
آگاه باشيد كه هر كس با اعتقاد به ولايت محمّد و خاندان پاك او و طاعت از اوامر آنها و ايمان داشتن به ظاهر و باطنشان، اين سوره را بخواند، خداى عز و جل به ازاى هر حرف آن، يك حسنه به او مىدهد كه هر كدام از آنها برايش از دنيا و تمام اموال و خيرات آن، بهتر است و هر كس به كسى كه آن را قرائت مىكند، گوش بسپارد، اجرى به اندازه يك سومِ اجر قارى خواهد داشت. پس هر يك از شما تا مىتواند به اين خيرى كه به شما عرضه شده است، بيفزايد كه آن، غنيمت است. مبادا زمانش از دست برود و در دلهايتان حسرت بماند.
