فصل هفتم

قرآن^۱

۷ / ۱

اعجاز قرآن

۱۲۹.امام رضا عليه‏السلام: خداوند ـ تبارك و تعالى ـ، اين قرآن را با همان [زبان و] حروفى فرو فرستاد كه همه عرب، با آن سر و كار داشتند. سپس فرمود: «بگو: اگر انس و جن گِرد آيند تا همانند اين قرآن را بياورند، نمى‏توانند همانند آن را بياورند، هر چند پشتيبان يكديگر باشند».

ر. ك: شناخت‏نامه قرآن: ج ۲ ص ۷ (پژوهشى در باره اعجاز قرآن).

۷ / ۲

ويژگى‏ها و فضيلت‏هاى قرآن

۱۳۰.امام رضا عليه‏السلامـ در بزرگداشت قرآن و نظم شگفت‏انگيز آن ـ: قرآن، ريسمان استوار خدا و دستاويز محكم او و راه برتر اوست كه به بهشت مى‏رسانَد و از آتش مى‏رهانَد و با گذر زمان‏ها، كهنه نمى‏شود و بر زبان‏ها، بى‏ارزش نمى‏شود ؛ چرا كه قرآن، براى زمانى خاص، قرار داده نشده است ؛ بلكه راه‏نماى به سوى برهان، و حجّت براى هر انسانى قرار داده شده است. «نه از پيشِ روى آن و نه از پشتِ سرش، باطل به آن راه نمى‏يابد. فرود آمده، از سوى فرزانه‏اى ستودنى است».

الفصل السابع

القُرآنُ^۱

۷ / ۱

إعجازُ القُرآنِ

۱۲۹.الإمام الرضا عليه‏السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى أنزَلَ هذا القُرآنَ بِهذِهِ الحُروفِ الَّتي يَتَداوَلُها جَميعُ العَرَبِ، ثُمَّ قالَ: «قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الاْءِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْءَانِ لاَ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا»^۲.^۳

۷ / ۲

خَصائِصُ القُرآنِ وفَضائِلُهُ

۱۳۰.الإمام الرضا عليه‏السلام ـ في تَعظيمِ القُرآنِ وعَجيبِ نَظمِهِ ـ: هُوَ حَبلُ اللّهِ المَتينُ، وعُروَتُهُ الوُثقى، وطَريقَتُهُ المُثلى، المُؤدّي إلَى الجَنَّةِ، والمُنجي مِنَ النّارِ، لا يَخلُقُ عَلَى الأَزمِنَةِ، ولا يَغِثُّ عَلَى الأَلسِنَةِ ؛ لِأَنَّهُ لَم يُجعَل لِزَمانٍ دونَ زَمانٍ، بَل جُعِلَ دَليلَ البُرهانِ، وَالحُجَّةَ عَلى كُلِّ إنسانٍ «لاَّ يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ»^۴.^۵