۱۰. صفت نور بودن او
۵۷.الكافىـ به نقل از عبّاس بن هلال ـ: از امام رضا عليهالسلام در باره اين سخن خدا پرسيدم: «خدا، نور آسمانها و زمين است».
فرمود: «يعنى راهنماى اهل آسمان، و راهنماى اهل زمين است».
و در روايت بَرقى چنين آمده است: «يعنى هر كسى را كه درآسمان و هر كسى را كه در زمين است، راهنمايى كرده است».
۱۱. صفت ظاهر و باطن بودن او
۵۸.امام رضا عليهالسلام: [خداوند] ظاهر است؛ امّا نه به معناى لمس شدن. آشكار است؛ امّا نه به معناى ديده شدن. باطن است؛ امّا نه به معناى كنار بودن [از ديگر چيزها]
۵۹.امام رضا عليهالسلام: [خداوند] نهان است، نه با پوشيده بودن. آشكار است نه با قرار گرفتن در مقابل ديدگان.
۱۲. صفت قائم بودن او
۶۰.امام رضا عليهالسلام: او قائم است، نه به معناى به پا خاستن و ايستادن بر ساق پا با سختى، آن گونه كه اشيا برپا هستند؛ بلكه «قائم است»، يعنى نگاهبان است؛ مانند گفتار شخص: «فلانى قائم به امر ماست» و خدا، همان نگاهبان بر هر شخصى است در آنچه به دست آورده است، و نيز «قائم» در سخن مردم، به معناى «پايدار» است. معناى ديگر قائم، بسندگى است؛ مانند گفته تو به كسى: «به كار فرزندان فلان، برخيز»؛ يعنى ايشان را بسنده باش. قائم از ما (انسانها) بر روى ساق [پا] ايستاده است. پس [ما و خدا] در نام، مشتركيم و در معنا اشتراك نداريم.