۴۴.امام رضا عليهالسلام: «بِسمِ اللَّهِ الرَّحمَنِ الرَّحيمِ»، به اسم اعظم خدا، نزديكتر از سياهىِ چشم به سفيدى آن است.
د ـ آنچه در وصف خدا بايد رعايت كرد
۱. وصف خدا به آنچه خودش وصف كرده است
۴۵.امام جواد عليهالسلام: مردى رو به سوى امام رضا عليهالسلام گفت: اى پسر پيامبر خدا! پروردگارت را برايم توصيف كن؛ زيرا علمايى كه نزد ما هستند، در آن اختلاف كردهاند.
امام رضا عليهالسلام فرمود: «آن كه خدايش را با قياس، توصيف مىكند، هميشه روزگار در اشتباه است و منحرف از راه، رفته به سوى كژى، گم كرده راه و گوينده سخنان نازيبا. من خدا را آن گونه مىشناسانم كه خودش شناسانده است: نا ديدنى، و او را آن گونه توصيف مىكنم كه خود، توصيف كرده: بدون صورت، به حواس، درك نمىشود و به مردمان، تشبيه نمىگردد. شناخته شده است، بدون تشبيه. در عين دورى، نزديك است، ولى بدون نظير. به آفريدههايش مانند نمىشود و در قضاى خود، ستم نمىكند. مردم، به آن جا كه او مىداند، كشيده مىشوند و بر همان چيزى كه در كتاب نهان (سرنوشت) نوشته شده، راه مىسپارند؛ كارى جز آنچه او مىداند، نمىكنند و جز آن نمىطلبند. پس او نزديك است؛ بى چسبيدن. دور است؛ امّا در دسترس. حقيقت دارد؛ امّا نه در نماد و جسم. يگانه است و بى جزء. به آيهها شناخته مىشود و به نشانهها ثابت مىگردد. پس خدايى جز او نيست كه بزرگ و والاست».