۴۱.امام رضا عليهالسلام: بدان كه هيچ صفتى، بدون موصوف و هيچ نامى، بدون معنا [و صاحب نام]و هيچ حدّى بدون محدود نيست. صفات و نامها[ى خداوند] همگى دلالت بر كمال و وجود [او] دارند و بر احاطه [و نقص او] دلالت ندارند. مثلاً بر حدود، مانند: تربيع (چهار گوشه بودن)، تثليث (سه گوشه بودن) و تسديس (شش گوشه بودن)، دلالت مىكنند؛ چرا كه خداوندِ عزيز و جليل و پاك، شناختش با صفات و نامها حاصل مىشود و با حد قرار دادن، به درازا و پهنا و كمى و فزونى و رنگ و اندازه و مانند اينها ادراك نمىشود، و هيچ يك از اين چيزها در خداوندِ شكوهمند و پاك، واقع نمىشود تا اين كه خلقش بتوانند با شناخت خودشان، اورا بشناسند، بنا به همان ضرورتى كه گفتيم.
ليكن صفات خداوند عز و جل دالّ بر او هستند و به واسطه نامهايش ادراك مىشود....
اگر صفات خداوند ـ كه ثنايش بزرگ است ـ بر او دلالت نكنند و نامهايش به او فرا نخوانند و علم مخلوق به معناى او نرسد، خلق، پرستنده نامها و صفات او خواهند بود، نه معنايش، و اگر جز اين بود، هر آينه، معبود يكتا غير از خداوند متعال مىبود؛ چرا كه نامها و صفات او غير از او هستند.
ب ـ نامهاى تكوينى
۴۲.امام رضا عليهالسلام: هر گاه سختىاى به شما رسيد، به واسطه ما از خدا كمك بجوييد. اين، همان فرموده خداست كه: «و از آنِ خداست، نامهاى نيكو. پس او را به آنها بخوانيد». امام صادق عليهالسلام فرمود: «سوگند به خدا كه اين نامهاى نيكو، ماييم و از هيچ كس، [عملى و طاعتى] جز با شناخت ما پذيرفته نمىشود». پس او را به آنها بخوانيد.
ج ـ اسم اعظم
۴۳.امام رضا عليهالسلام: هر كس بعد از نماز صبح، صد مرتبه بگويد: «بسم اللّه الرحمن الرحيم. لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه العلىّ العظيم؛ به نام خداوند مهرگستر مهربان. هيچ نيرو و توانى نيست، مگر به واسطه خداى والا و بزرگ»، اين به اسم اعظم خدا، از سياهىِ چشم به سفيدى آن، نزديكتر است. اسم اعظم خدا، داخل اين ذكر است.
