67
گزيده دانش نامه امام حسين عليه السلام

فصل دوم : نام گذارى

بر پايه شمارى از روايات ، نام گذارى امام حسن و امام حسين عليهماالسلام ، توسّط پيامبر صلى الله عليه و آله و با وحى الهى صورت گرفت . اين نام ها ، نام فرزندان هارون (جانشين موسى عليه السلام ) است ؛ همان «شَبَّر» و «شَبير» كه در زبان عربى ، به «حسن» و «حسين» ترجمه مى شوند.
گفتنى است نام هاى «حسن» و «حسين»، در ميان اعراب جاهلى وجود نداشته است. ۱
كنيه امام حسين عليه السلام ، ابو عبد اللّه و كنيه خاصّ او ابو على است.
القاب ايشان ، بسيار است ، از قبيل: رشيد ، طيّب ، وفىّ ، سيّد ، زكىّ ، مبارك ، مطهّر ، سِبط رسول اللّه ، سيّد الشهدا ، سيّد شباب أهل الجنّه ...

۱۰.الكافىـ به نقل از سَكونى ، از امام صادق عليه السلام ، از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: فرزند صالح ، دسته گلى از سوى خداست كه ميان بندگانش قسمت كرده است و دو دسته گل من از

1.در اُسد الغابة، به نقل از عمران بن سليمان ، آمده است : حسن و حسين ، از نام هاى بهشتيان است و در دوران جاهليت نبوده است . در المناقب ابن شهرآشوب، به نقل از ابو حسين نسّابه ، آمده است : خداوند ، اين دو نام (يعنى حسن و حسين) را از مردم ، پوشيده نگاه داشت تا اين كه دو پسر فاطمه عليهاالسلام به آنها ناميده شدند . در ميان عرب ، از روزگاران كهن تا آن زمان ، كسى به اين نام ها شناسايى نشده است ، نه از فرزندان نزار ، نه از يمنيان ، و با اين كه جمعيت فراوانى دارند و نام هاى بسيارى در آنها هست ، به اين نام ها نيستند . آرى! حَسْن (به سكون سين) و حَسين (به فتح حا ، و كسر سين) ، بر وزن حبيب ، آمده است . امّا حَسَن ، به اين نام ، جز نام كوهى معروف ، كسى را نمى شناسيم .


گزيده دانش نامه امام حسين عليه السلام
66

۸.الأمالى ، صدوقـ به نقل از ابراهيم بن شعيب ميثمى ، از امام صادق عليه السلام ـ: هنگامى كه حسين بن على عليه السلام متولّد شد ، خداى عز و جل به جبرئيل عليه السلام فرمان داد كه با هزار فرشته ، فرود آيد و از طرف خداى عز و جل و خودش به او شاد باش بگويد . ۱

۹.الأمالى ، طوسىـ به سندش ، از امام زين العابدين عليه السلام ـ: اسماء بنت عُمَيس خَثعَمى برايم گفت : ... روز هفتم تولّد حسين عليه السلام ، پيامبر صلى الله عليه و آله نزد من آمد و فرمود : «پسرم را بياور » .
او را آوردم و با او ، همان گونه كرد كه با حسن عليه السلام كرده بود و يك قوچ سپيد براى او عقيقه كرد ، همان گونه كه براى حسن عليه السلام كرده بود و رانش را به قابله داد و سرش را تراشيد و هموزن مويش ، نقره مسكوك صدقه داد و بر سرش عطر ماليد و فرمود : «خون ماليدن بر سر ، سنّت جاهلى است» . ۲

1.إنَّ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام لَمّا وُلِدَ ، أمَرَ اللّه ُ عَزَّوجَلَّ جَبرَئيلَ عليه السلام أن يَهبِطَ في ألفٍ مِنَ المَلائِكَةِ ، فَيُهَنِّئَ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله مِنَ اللّه ِ عَزَّوجَلَّ ومِن جَبرَئيلَ عليه السلام (الأمالى ، صدوق : ص ۲۰۰ ح ۲۱۵) .

2.حَدَّثَتني أسماءُ بِنتُ عُمَيسٍ الخَثعَمِيَّةُ : ... فَلَمّا كانَ يَومُ سابِعِهِ [ الحُسَينِ عليه السلام ] جاءَنِي النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله فَقالَ : هَلُمِّي ابني ، فَأَتَيتُهُ بِهِ ، فَفَعَلَ بِهِ كَما فَعَلَ بِالحَسَنِ عليه السلام ، وعَقَّ عَنهُ كَما عَقَّ عَنِ الحَسَنِ كَبشا أملَحَ ، وأعطَى القابِلَةَ رِجلاً ، وحَلَقَ رَأسَهُ ، وتَصَدَّقَ بِوَزنِ الشَّعرِ وَرِقا ، وخَلَّقَ رَأسَهُ بِالخَلوقِ ، وقالَ : إنَّ الدَّمَ مِن فِعلِ الجاهِلِيَّةِ (الأمالى ، طوسى : ص ۳۶۷ ح ۷۸۱) .

  • نام منبع :
    گزيده دانش نامه امام حسين عليه السلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1389
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 26045
صفحه از 1036
پرینت  ارسال به