قوى است ، اگر چه براى مقصود مورّخ ، كافى نيست . ۱
پيش از شعرانى نيز ، ميرزا عبد اللّه اَفَندى ، همكار عالم و كتاب شناس علّامه مجلسى ، اكثر روايات اين كتاب و بلكه همه آن را مأخوذ از كتب غير مشهور و غير قابل اعتماد دانسته است . ۲ علّامه سيّد محسن امين عاملى نيز اين سخن را تأييد نموده است . ۳ محدّث نورى ، برخى گزارش هاى كتاب را بدون پشتوانه تاريخى خوانده ۴ و شهيد مطهّرى ، آن را پر از دروغ ، و تأليف و نشر اين كتاب را مانع مراجعه به منابع اصلى و مطالعه تاريخ واقعى امام حسين عليه السلام دانسته است . ۵ شهيد سيّد محمّد على قاضى طباطبايى نيز مطالب آن را به جهت تعارض با مقاتل معتبر ، بى ارزش و از درجه اعتبار، ساقط مى داند . ۶ نمونه هاى متعدّدى از اخبار غير قابل باور را مى توان در جاى جاى اين كتاب ديد . ۷
۴ . المنتخب فى جمع المَراثى و الخُطب
فخر الدين بن محمّد على بن احمد طُرَيحى (م ۱۰۸۵ ق) ، مؤلّف مجمع البحرين ، مجموعه اى از احاديث و مراثى در باره امام حسين عليه السلام و برخى ديگر از امامان عليهم السلامرا گرد آورد و به قصد گرياندن مؤمنان و تشويق به سوگوارى، آنها را به صورت جُنگ، سامان داد .
المنتخب ، تاريخ نگارىِ علمىِ زندگى يا قيام امام حسين عليه السلام نيست و اكثر مطالب
1.روضة الشهدا : ص ۶ (مقدّمه) .
2.رياض العلماء : ج ۲ ص ۱۹۰ .
3.أعيان الشيعة : ج ۶ ص ۱۲۲ .
4.لؤلؤ و مرجان : ص ۲۸۷ ـ ۲۸۸ .
5.حماسه حسينى : ج ۱ ص ۵۴ .
6.تحقيق در باره اوّلْ اربعين حضرت سيّد الشهدا عليه السلام : ص ۶۶ .
7.مانند : بيست و دو هزار زخم در پيكر امام حسين عليه السلام (روضة الشهدا: ص ۶۰) ، چسبيدن سر به تنه فرزندان مسلم بن عقيل (ص ۲۴۱) ، حضور هاشم مرقال (هاشم بن عتبة) در كربلا (ص ۳۰۰) ، قصّه زعفر جنّى (ص ۳۴۶) و عروسى قاسم (ص ۳۲۱) .
