صفوى ، بلكه با شدّت بيشتر وجود داشت. روابط آنان با عثمانى ها ، در اين دوره بهتر بود و آنان مى توانستند اقدامات بهتر و گسترده ترى در مقايسه با زمان صفويان، انجام دهند .
مزار امام عليه السلام در قرن چهاردهم هجرى
از حوالى سال ۱۳۰۰ ق ، به بعد، تعميرات فراوانى در حرم امام حسين عليه السلام توسّط قاجارها (اعم از شاهان ، شاه زادگان يا همراهان آنها) ، صورت گرفته است . جزئيات اين تعميرات ، در منابع سفرنامه اى و تواريخى كه براى اين شهرها نوشته شده ، آمده است .
مزار امام عليه السلام در قرن پانزدهم هجرى
در زمان سلطه حزب بعث بر عراق ، بروز مشكلات سياسى ميان ايران و عراق ، سبب شد تا ايرانيان از مشاركت در بازسازى امور عتبات ، باز بمانند .
آخرين هجوم و تخريب و ايجاد تغييرات در حرم امام حسين عليه السلام و ابو الفضل العبّاس عليه السلام ، در حكومت بعثى ها ، در شعبان ۱۴۱۲ (مارس ۱۹۹۱ ميلادى) ، در انتفاضه و قيام مردم عليه حكومت بعثى اتّفاق افتاد و چندين روز متوالى در شهرهاى شيعه در جنوب عراق ، بويژه شهرهاى مقدّس كربلا و نجف، ميان نيروهاى بعثى و مردم ، درگيرى وجود داشت . در كربلا، بسيارى از مردم در خانه هاى ميان حرم امام حسين عليه السلام و حرم عبّاس عليه السلام ، پنهان شده بودند. زمانى كه بعثى ها غلبه كردند، تمام اين محلّه و بازار ميان آن (موسوم به بازار بينُ الحَرَمين) را تخريب و فضاى ميان دو حرم را كاملاً مسطّح نمودند .
با سقوط حكومت صدام در فروردين ۱۳۸۲ (صفر ۱۴۲۴ / آوريل ۲۰۰۳ م) ، بار ديگر ، روابط ميان دو كشور ايران و عراق ، برقرار شده و شيعيان ايرانى ، فرصتى براى مشاركت فعّال در بازسازى اين عتبات مقدّس ، به دست آورده اند. آنچه تا كنون توسّط «ديوان وقف شيعى» عراق و با كمك جوامع و مراجع شيعه و بويژه ايرانيان انجام شده ، بيشتر ، تعميرات بوده است . همچنين از سال ۱۳۸۵ شمسى ، ساخت ضريح جديدى براى مرقد امام حسين عليه السلام توسّط هنرمندان ايرانى ، آغاز شده است .
