ابن زياد سپس به همراه گروهى بيرون آمد و وارد مسجد شد و شمع ها و قنديل ها روشن شدند . ^۱

۴ / ۲۳

سخنرانى ابن زياد و فرمان جستجوى خانه به خانه

۳۱۴.تاريخ الطبرىـ به نقل از مُجالِد بن سعيد ـ: وقتى نشانى از مسلم و يارانش نديدند ، اين را به ابن زياد گزارش دادند . آن گاه درى را كه به مسجد باز مى شد، گشودند و عبيد اللّه به همراه يارانش از قصر ، بيرون آمدند . او بر منبر رفت و به آنان دستور داد اطرافش بنشينند و تا يك سوم از سرِ شبْ رفته ، در مسجد نشستند.
او دستور داد كه عمرو بن نافع ، بانگ بر آورد: بدانيد هر يك از نگهبانان و نقيبان و سران و جنگجويان كه نماز عشا را در غير مسجد بخواند ، از تعهّد به حكومت ، بيرون رفته است.
ساعتى نگذشت كه مسجد ، پر از جمعيت شد . آن گاه به مؤذّن، دستور [اذان] داد و سپس نماز گزارد .
حُصَين بن تميم [به ابن زياد] گفت: اگر دوست دارى ، خودت با مردم نماز بخوان ، يا ديگرى نماز بخواند و تو در قصر ، نماز بخوانى ؛ چرا كه احساس امنيت نمى كنم . مبادا برخى از دشمنانت ، به تو آسيبى رسانند !
عبيد اللّه گفت: به محافظانم دستور بده پشت سرم بِايستند ، همان گونه كه هميشه مى ايستند و خود در ميان آنان بچرخ ؛ چرا كه داخل قصر نمى شوم .

۴ / ۲۲

ابن زياد در جستجوى مسلم و يارانش

۳۱۳.الأخبار الطوال :ابن زياد ، وقتى ديگر سر و صداها را نشنيد ، گمان كرد جمعيت ، وارد مسجد شده اند . گفت: بنگريد و ببينيد در مسجد ، كسى را مى يابيد .
مسجد ، كنار قصر بود . آنها مسجد را جستجو كردند ؛ ولى كسى را نيافتند . آنان طناب هاى حصيرى [مسجد] را آتش زدند و آنها را به طرف صحن مسجد ، پرتاب كردند تا فضا روشن شود. آن گاه جستجو كردند ؛ ولى كسى را نيافتند.
ابن زياد گفت: مردم ، پراكنده شده اند و مسلم را رها كرده اند و بازگشتند .