۶ . استحباب زيارت اربعين؛
۷ . استحباب زيارت امام حسين عليه السلام در مناسبت هاى مختلف مذهبى؛
۸ . استحباب اقامه عزادارى و گريستن براى امام حسين عليه السلام ؛
۹. جواز قصر و اِتمام نماز در زير گنبد مزار امام حسين عليه السلام ؛
۱۰. استحباب همراه داشتن تربت امام حسين عليه السلام در سفر؛
۱۱. استحباب ياد كردن از امام حسين عليه السلام به هنگام نوشيدن آب.
اين همه ، نشان مى دهد كه علاوه بر اهدافى كه امام حسين عليه السلام از قيام خود داشته است، خداوند و اولياى دين نيز اهدافى را از اين قيام ، منظور داشته اند. اين ، همان چيزى است كه از آن به «اهداف چند لايه قيام امام حسين عليه السلام » تعبير مى گردد.
به سخن ديگر ، امام عليه السلام مى دانست كه در اين حادثه ، به شهادت مى رسد ؛ امّا براى رسيدن به اين هدف ها به ميدان مبارزه با طاغوت زمان ، در آمد :
۱. اصلاح اُمور امّت اسلام ؛
۲. اقامه حق و طرد باطل ؛
۲. عزّت و آزادگى ؛
۳. افشاى ظلم و ستمگرى حاكمان بنى اميّه ؛
۵ . زمينه سازى براى تشكيل حكومت اسلامى .
خداوند نيز از اين قيام و پايان خونينش ، اهدافى را براى هميشه تاريخ ، در نظر داشته است . آنچه برخى با عنوان «اُسطوره مقدّس» يا «روابط عاطفى ميان انسان ها و امام حسين عليه السلام » ، بدان اشاره كرده اند ، به اين بُعد از اهداف ، بر مى گردد .
بنا بر اين ، دستاوردهاى قيام ، ديگر به بخشى از تاريخ ، محدود نمى گردد ، چنان كه براى پيروان يك آيين نيز نخواهد بود.
الگو قرار گرفتن براى قيام هاى شيعى در طول تاريخ (نظير انقلاب اسلامى ايران) و نيز سرمشقْ واقع شدن براى آزاديخواهان جهان (همچون گاندى) ، از دستاوردهاى اين قيام است .

برهه از تاريخ است كه البتّه در فاصله زمانى نسبتا كوتاهى اتّفاق افتاد .

لايه ديگر

در اين لايه ، هدف از حادثه عاشورا از منظر خداوند متعال، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اولياى دين ، منظور مى گردد .
در اين جا ، ديگر ، هدف به يك برهه از تاريخ ، محدود نمى شود ؛ بلكه جاودانه ساختن مشعل آزاديخواهى، مبارزه با ستم، بروز كرامت انسانى و آگاهى بخشى منظور است .
در اين جا ميان امام حسين عليه السلام و نهاد انسان ها در طول تاريخ ، رابطه اى عاطفى برقرار مى شود. به نظر مى رسد كه تعبيرهاى زير را در سايه چنين لايه اى از هدف ، مى توان فهميد و تفسير كرد . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه فرمود :
إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً فى قُلوبِ المُؤمِنينَ لا تَبرُدُ أبَداً . ^۱ همانا با كشته شدن حسين ، حرارتى در دل مؤمنان ايجاد مى شود كه هرگز ، سرد نمى گردد .
با اين نگاه ، مى توان راز و رمز احكام ويژه اى را كه در مجموعه تعاليم شيعه ، در باره حادثه عاشورا و امام حسين عليه السلام وارد شده ، فهميد و تحليل كرد ، كه عبارت اند از :
۱. حِلّيتِ خوردن تربت امام حسين عليه السلام براى استشفا؛
۲. استحباب سجده بر تربت امام حسين عليه السلام ؛
۳. استحباب ذكر گفتن با تسبيح تربت امام حسين عليه السلام ؛
۴. استحباب بر داشتن كام كودك با تربت امام حسين عليه السلام ؛
۵. استحباب حُنوط ميّت با تربت امام حسين عليه السلام ؛