ظَهرُهُ الَّذينَ نَزَلَ فيهِمُ القُرآنُ ، وبَطنُهُ الَّذينَ عَمِلوا بِمِثلِ أعمالِهِم ، يَجري فيهِم ما نَزَلَ في اُولئِكَ . ^۱
ظاهرِ آن ، كسانى هستند كه [آيات‏] قرآن در باره آنها نازل شده است و بطنِ آن ، كسانى هستند كه مانند آنها عمل كرده‏اند، و آنچه در باره آن كسان نازل شده ، در باره اينان نيز جارى است‏ .
بر اين اساس ، مقصود از رواياتى كه مى‏گويند پيامبر صلى اللَّه عليه وآله «تنزيل» و «تأويل» قرآن را به امام على عليه السلام آموخت ، اين است كه آن حضرت هم معناى ظاهر عبارات قرآن را با دقت تمام و ترتيب نزول آن ، و هم مقصود و مراد واقعى و ژرف آيات اين كتاب آسمانى را به ايشان تعليم نمود .
همچنين منظور از رواياتى كه تأكيد مى‏نمايند پيامبر صلى اللَّه عليه وآله بر اساس «تنزيلِ» قرآن جنگيده ، و امام على عليه السلام بر پايه «تأويل» قرآن مى‏جنگد ، اين است كه دشمنانى كه امام على عليه السلام با آنها خواهد جنگيد ، در واقع ، با دشمنانى كه با پيامبر صلى اللَّه عليه وآله جنگيده‏اند ، تفاوتى ندارند . تنها تفاوت جنگ‏هاى امام على عليه السلام با جنگ‏هاى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله اين است كه جنگ‏هاى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله بر پايه «تنزيل قرآن» و با كسانى بود كه با اصل قرآن و وحى بودن آن و نبوّت آن حضرت ، مخالف بودند و جنگ‏هاى امام على عليه السلام بر پايه «تأويل قرآن» و با كسانى بود كه ظاهراً قرآن و نبوت خاتم پيامبران را پذيرفته بودند ؛ ولى اهداف و مقاصد اصلى اين كتاب آسمانى را قبول نداشتند . و به عبارت ديگر ، جنگ‏هاى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله با مخالفان اصل قرآن ، و جنگ‏هاى امام على عليه السلام با مخالفان ارزش‏هاى قرآنى بود .