۵ / ۲

نكوهش گروهى از قاريان‏

۴۱۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: چه بسا تلاوت كننده قرآن كه قرآن لعنتش مى‏كند . ^۱

۴۱۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: عدّه‏اى قرآن مى‏خوانند ؛ امّا آن از استخوان چنبر آنان ، تجاوز نمى‏كند . اينان از دين ، چنان خارج مى‏شوند كه تير از بدن صيد ، خارج مى‏شود . ^۲

۴۱۴.امام باقر عليه السلام: هر كس بر پيشوايى ستمگر وارد شود و براى رسيدن به مال و منالى از دنيا براى او قرآن بخواند ، قارى به ازاى هر حرفى [كه مى‏خواند] ، ده لعنت مى‏شود و شنونده به ازاى هر حرفى ، يك لعنت مى‏شود . ^۳

۵ / ۳

سزاى گروهى از قاريان‏

۴۱۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: هر كس براى رسيدن به نام و نانى ، قرآن بخواند ، روز قيامت ، در حالى خدا را ديدار مى‏كند كه چهره‏اش اسكلتى بى‏گوشت است و قرآن در پس گردن او مى‏كوبد تا او را داخل آتش كند و با كسانِ مورد علاقه‏اش در آن مى‏افتد . ^۴

۴۱۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: از فخرفروشى قاريان ، به خدا پناه بريد ؛ زيرا آنان از شاهان نيز مغرورترند . از قارىِ متكبّر ، منفورتر نزد خدا نمى‏يابى . ^۵

۴۱۰.سنن الدارمى - به نقل از اياس بن عامر - : على بن ابى طالب عليه السلام دستم را گرفت و فرمود : «تو اگر زنده ماندى ، خواهى ديد كه قرآن‏خوانان ، سه دسته‏اند : دسته‏اى براى خدا مى‏خوانند ، دسته‏اى براى ستيزه كردن ، و دسته‏اى براى دنيا ، و هر كس [هر چه را] با آن بجويد ، مى‏يابد» . ^۱

۴۱۱.امام باقر عليه السلام: قاريان قرآن ، سه دسته‏اند : يكى مردى كه قرآن مى‏خواند و آن را سرمايه [كسب ]خود مى‏سازد و به وسيله آن ، پادشاهان را مى‏دوشد و بر مردم ، بزرگى مى‏فروشد .
دوم ، مردى كه قرآن مى‏خواند و حروف [و كلمات‏] آن را نگه مى‏دارد ؛ امّا معانى [و تعاليم ]آن را وا مى‏گذارد و آن را مانند تير قرعه ، صيقل مى‏دهد . خدا اين گروه از قاريان قرآن را افزون نكند!
و سوم ، مردى كه قرآن مى‏خواند و داروى قرآن را بر درد دل خويش مى‏نهد . شبش را با آن به بيدارى مى‏گذراند ، و روزش را با آن به تشنگى (روزه‏دارى) سپرى مى‏كند ، و آن را در مسجدهايش برپا مى‏دارد ، و با آن ، از بسترش دور مى‏شود . به بركت وجود آنان است كه خداوندِ عزيز جبّار ، بلا را دفع مى‏كند ، و به بركت ايشان است كه خدا دشمنان را شكست مى‏دهد ، و به بركت ايشان است كه خدا از آسمان ، باران مى‏باراند . پس - به خدا سوگند - اينان در ميان قرآن‏خوانان ، كمياب‏تر از كبريت احمرند . ^۲