۱ / ۲
فضيلت قارى قرآن
۳۳۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: قاريان ، رؤساى اهل بهشت اند . ۱
۳۳۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: سه صداست كه خداوند عزّ وجلّ آنها را دوست دارد : صداى خروس ، صداى كسى كه قرآن مىخواند ، و صداى استغفار كنندگان در سحرگاهان . ۲
۳۳۴.امام صادق عليه السلام: هر كس در حال جوانى و با ايمان ، قرآن بخواند ، قرآن با گوشت و خون او مىآميزد و خداوند عزّ وجلّ وى را با فرشتگان پيامرسانِ ارجمند و نيك ، دمخور مىسازد و در روز رستاخيز ، قرآن ، مانعى براى او [در برابر آتش] خواهد بود . مىگويد : پروردگارا! هر كارگرى ، به مزد كارش رسيده است جز كارگر من . ارزشمندترين عطاهايت را به او برسان .
پس ، خداوندِ عزيز و جبّار ، دو جامه از جامههاى بهشت بر او مىپوشاند و بر سرش تاج كرامت نهاده مىشود . سپس به قرآن گفته مىشود : آيا تو را در باره او خشنود ساختيم؟
قرآن مىگويد : بار پروردگارا ! من در باره او بيش از اين مىخواستم !
پس ، نامه امان [از آتش] را به دست راست او و فرمان جاودانگى [در بهشت] را به دست چپش مىدهند و آن گاه وارد بهشت مىشود . به او مىگويند : بخوان و يك درجه بالا برو .
سپس به قرآن گفته مىشود : آيا [آنچه را كه دلت مىخواست ،] به او رسانديم و تو را راضى كرديم؟
قرآن مىگويد : آرى . ۳
1.القُرّاءُ عُرَفاءُ أهلِ الجَنَّةِ (الجامع الصغير: ج ۲ ص ۲۶۳ ح ۶۱۸۱ ، كنز العمّال: ج ۱ ص ۵۱۴ ح ۲۲۹۰) .
2.ثَلاثَةُ أصواتٍ يُحِبُّهَا اللَّهُ عزّ وجلّ: صَوتُ الدّيكِ ، وصَوتُ الَّذي يَقرَأُ القُرآنَ ، وصَوتُ المُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ (الفردوس : ج ۲ ص ۱۰۱ ح ۲۵۳۸ ، كنز العمّال: ج ۱۲ ص ۳۳۵ ح ۳۵۲۸۵) .
3.مَن قَرَأَ القُرآنَ وهُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ ودَمِهِ ، وجَعَلَهُ اللَّهُ عزّ وجلّ مَعَ السَّفَرَةِ الكِرامِ البَرَرَةِ ، وكانَ القُرآنُ حَجيزاً عَنهُ يَومَ القِيامَةِ ، يَقولُ: يا رَبِّ ! إنَّ كُلَّ عامِلٍ قَد أصابَ أجرَ عَمَلِهِ غَيرَ عامِلي ، فَبَلِّغ بِهِ أكرَمَ عَطاياكَ ، قالَ: فَيَكسوهُ اللَّهُ العَزيزُ الجَبّارُ حُلَّتَينِ مِن حُلَلِ الجَنَّةِ ، ويوضَعُ عَلى رَأسِهِ تاجُ الكَرامَةِ ، ثُمَّ يُقالُ لَهُ: هَل أرضَيناكَ فيهِ؟ فَيَقولُ القُرآنُ: يا رَبِّ! قَد كُنتُ أرغَبُ لَهُ فيما هُوَ أفضَلُ مِن هذا ، فَيُعطَى الأَمنَ بِيَمينِهِ وَالخُلدَ بِيَسارِهِ ، ثُمَّ يَدخُلُ الجَنَّةَ ، فَيُقالُ لَهُ: اِقرَأ وَاصعَد دَرَجَةً ، ثُمَّ يُقالُ لَهُ: هَل بَلَغنا بِهِ وأرضَيناكَ؟ فَيَقولُ: نَعَم (الكافى : ج ۲ ص ۶۰۳ ح ۴ ، ثواب الأعمال : ص ۱۲۶ ح ۱) .