فصل چهارم : مجموعه‏اى از بركات قرآن‏

۱۶۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: اگر زندگى نيك‏بختان، مُردن شهيدان، نجات در روز حسرت، داشتن سايه‏اى در روز سوزان و هدايت در روز گم‏راهى را مى‏خواهيد، قرآن را فرا بگيريد [و آن را همواره بخوانيد]؛ چرا كه قرآن، سخن [خداى ]مهربان و مايه حفظ از شيطان و سنگينى ترازو[ى اعمال ]است. ^۱

۱۶۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله: اين قرآن ، همان نور روشنگر ، ريسمان محكم ، دستاويز استوار ، مرتبه والا ، بهترين شفا ، بزرگ‏ترين فضيلت و بالاترين سعادت است . هر كه از آن ، روشنايى گرفت ، خداوند ، روشنايى‏اش بخشيد و هر كه در كارهايش خود را به آن گِره زد ، خداوند ، او را مصون داشت و هر كه به آن چنگ زد ، خداوند ، نجاتش داد . هر كه از احكام آن جدا نشد ، خداوند ، رفعتش بخشيد و هر كه از آن شفا جُست ، خداوند ، شفايش داد . هر كه آن را بر جز آن مقدّم داشت ، خداوند ، هدايتش كرد و هر كه هدايت را در غير آن جست ، خداوند ، گم‏راهش نمود . هر كه آن را جامه زيرين و رويين خود ، قرار داد [و وجودش را با آن آميخت‏] ، خداوند ، سعادتمندش كرد و هر كه آن را پيشوا و مقتداى خود و تكيه‏گاه و مقصد نهايى خود قرار داد ، خداوند ، او را به بهشت‏هاى پُرنعمت و زندگى بى‏گَزَند و آرام رسانْد . از اين رو ، فرموده است :

۳ / ۴

راندن شياطين‏

۱۶۳.امام على عليه السلام: خانه‏اى كه در آن ، قرآن خوانده شود و خداوند عزّ وجلّ در آن ياد شود ، بركتش بسيار مى‏گردد و فرشتگان ، به آن خانه ، آمد و شد مى‏كنند و شياطين ، از آن دور مى‏شوند ، و براى آسمانيان ، چنان مى‏درخشد كه ستارگان ، براى زمينيان مى‏درخشند . خانه‏اى كه در آن ، قرآن خوانده نشود و خداوند عزّ وجلّ در آن ياد نشود ، بركتش كم مى‏گردد و فرشتگان از آن دور مى‏شوند و شياطين به آن ، آمد و شد مى‏كنند . ^۱

۱۶۴.امام صادق عليه السلام: من خوش دارم كه در خانه ، مُصحَف باشد ؛ زيرا خداوند عزّ وجلّ به واسطه آن ، شياطين را مى‏رانَد . ^۲

۱۶۵.امام صادق - در باره پدرش عليهما السلام - : ايشان (امام باقر عليه السلام) دوست مى‏داشت كه در خانه ، مُصحَف (قرآن) ، آويزان باشد تا به واسطه آن ، از شياطين ، محفوظ بمانَد. همچنين دوست داشت كه قرائت قرآن ، ترك نشود . ^۳