357
گزیده شناخت‌نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث

۲ / ۶

افزايش ايمان‏

قرآن‏

(مؤمنان، همان كسانى هستند كه چون خدا ياد شود ، دل‏هايشان بترسد، و چون آيات او برايشان خوانده شود ، بر ايمانشان افزوده شود، و بر پروردگار خود ، توكّل مى‏كنند). ۱

حديث‏

۱۵۵.امام على عليه السلام: تلاوت قرآن ، ايمان را بارور مى‏كند . ۲

1.انفال: آيه ۲ : (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ ءَايَتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَنًا وَعَلَى‏ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ) .

2.لِقاحُ الإِيمانِ تِلاوَةُ القُرآنِ (غرر الحكم: ح ۷۶۳۳ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۴۲۰ ح ۷۱۰۴) .


گزیده شناخت‌نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث
356

۱۵۱.امام على عليه السلام - در توصيف قرآن - : در آن ، بهار دل‏ها و چشمه‏هاى دانش است ، و براى دل ، صيقل دهنده‏اى جز آن ، وجود ندارد . ۱

۲ / ۴

مونس دل‏ها

۱۵۲.امام زين العابدين عليه السلام: اگر همه مردمان ، از مشرق تا مغرب عالم بميرند ، با بودن قرآن در كنار من ، هيچ گاه احساس تنهايى نمى‏كنم . ۲

۱۵۳.امام صادق عليه السلام: مونس دل را جستجو كردم و آن را در قرائت قرآن يافتم . ۳

ر . ك : دانش‏نامه قرآن و حديث : ج ۸ ص ۴۹۱ (انس / فصل سوم : آنچه شايسته انس گرفتن است) .

۲ / ۵

شناخت خدا

۱۵۴.امام على عليه السلام: بارى ، خداوند - تبارك و تعالى - محمّد صلى اللَّه عليه وآله را به حق فرستاد . . . با حكمى كه آن را تفصيل داد ، و تفصيلى كه آن را استوار داشت ، و فرقانى كه آن را جدا ساخت ، و قرآنى كه آن را تبيين نمود تا بندگان ، پروردگار خود را كه نمى‏شناختند ، بشناسند و به او كه قبولش نداشتند ، اعتراف كنند ، و وجودش را كه منكر بودند ، اثبات كنند . پس خداوند سبحان ، در كتاب خويش ، بر آنان هويدا گشت ، بى آن كه او را [به چشم سر ]ببينند . ۴

1.فيهِ رَبيعُ القَلبِ ، ويَنابيعُ العِلمِ ، وما لِلقَلبِ جِلاءٌ غَيرُهُ (نهج البلاغة: خطبه ۱۷۶ ، أعلام الدين : ص ۱۰۷) .

2.لَو ماتَ مَن بَينَ المَشرِقِ وَالمَغرِبِ ، لَمَا استَوحَشتُ بَعدَ أن يَكونَ القُرآنُ مَعي (الكافى: ج ۲ ص ۶۰۲ ح ۱۳ ، تفسير العيّاشى: ج ۱ ص ۲۳ ح ۲۳) .

3.طَلَبتُ الاُنسَ فَوَجَدتُهُ في قِراءَةِ القُرآنِ (مستدرك الوسائل: ج ۱۲ ص ۱۷۴ ح ۱۳۸۱۰) .

4.أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى‏ بَعَثَ مُحَمّداً صلى اللَّه عليه وآله بِالحَقِّ ... بِحُكمٍ قَد فَصَّلَهُ ، وتَفصيلٍ قَد أحكَمَهُ ، وفُرقانٍ قَد فَرَقَهُ ، وقُرآنٍ قَد بَيَّنَهُ ، لِيَعلَمَ العِبادُ رَبَّهُم إذ جَهِلوهُ ، ولِيُقِرّوا بِهِ إذ جَحَدوهُ ، ولِيُثبِتوهُ بَعدَ إذ أنكَروهُ ، فَتَجَلّى‏ لَهُم سُبحانَهُ في كِتابِهِ مِن غَيرِ أن يَكونوا رَأَوهُ (الكافى: ج ۸ ص ۳۸۶ ح ۵۸۶ ، نهج البلاغة: خطبه ۱۴۷) .

  • نام منبع :
    گزیده شناخت‌نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری: جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 24333
صفحه از 597
پرینت  ارسال به