مژده‏هاى انجيل

همان طور كه گذشت ، قرآن تصريح مى‏كند كه در انجيل مطالبى در مورد پيامبر اكرم و يارانش مكتوب بوده و آن مطالب در دسترس مسيحيان نيز بوده است . امروزه اين سؤال مطرح است كه در كدام كتاب مسيحيان چنين مواردى يافت مى‏شود . پروفسور نيل رابينسون ، ^۱ دانشمند و كشيش مسيحى كه به دين مبين اسلام مشرّف شده و اكنون سال‏هاست كه به پژوهش‏هاى قرآنى مشغول است ، گزارش قرآن كريم از مَثَل ياران پيامبر در انجيل ^۲ را اشاره به مَثَل برزگر در انجيل مى‏داند . ^۳ وى مى‏نويسد : از ديدگاه قرآن ، با ظهور اسلام ، تعاليم توحيدى عيسى عليه السلام - كه دير زمانى به وسيله كليسا تيره و تار و مغشوش شده بود - در نهايت ، به سان بذرى كاشته شده در خاك حاصل خيز به بار نشست . ^۴ وى همچنين در باره اشاره انجيل يوحنا به پيامبر اسلام مى‏نويسد : مطابق اين انجيل ، «فارقليط موعود (محمد) ، مؤمنان را به تمام حقيقت رهنمون مى‏سازد» ، و از آن جا كه قادر به خواندن و نوشتن نيست (اُمّى) ، «او از ناحيه خود سخن نمى‏گويد» ، يعنى تنها آنچه را از طريق وحى مى‏شنود بيان مى‏كند . ^۵ واژه محمّد در لغت به معناى «ستوده» ^۶ و احمد به معناى «بسيار ستوده» ^۷ است . هر دو واژه ، معادل‏هاى قريب‏المعنى براى واژه يونانى «پيراكلوتوس» ^۸ است كه آن نيز واژه‏اى با همان تعداد از حروف مصمّت با واژه «پاراكلوتوس» ^۹ است و به همين دليل براى گويندگان زبان‏هاى سامى ، داراى روح معنايى يكسانى است . بنا بر اين ، لازم نيست چنين فرض بگيريم كه مسيحيان به طور عمدى در متن انجيل دست برده و كلمه «پاراكلوتوس» را جايگزين «پيراكلوتوس» نموده‏اند تا پيشگويى عيسى در مورد پيامبر اسلام را از بين ببرند . ^۱۰ گفتنى است كه برخى از مسلمانان مدعى شده‏اند كه اين كلمه در اصل «پريكلوتوس» به معناى احمد بوده و مسيحيان آن را به «پاراكلوتوس» به معناى تسلّى‏دهنده تغيير داده‏اند . ^۱۱ مسيحيان در جواب اين اتهام مى‏گويند كه در نسخه‏هايى از اناجيل كه قدمت آن به قرن‏ها قبل از ظهور اسلام بر مى‏گردد ، نيز واژه «پاراكلوتوس» ثبت شده است و با اين بيان ، ادعاى تحريف اناجيل را كه از سوى برخى مسلمانان ادعا شده است ، زير سؤال مى‏برند و مى‏گويند چه طور ممكن است كسى چند قرن قبل از ظهور اسلام و نزول قرآن به قصد از بين بردن پيشگويى ظهور پيامبر اسلام ، نام وى را از اناجيل به واژه ديگرى تبديل كرده باشد؟! بنا بر اين ، با تبيين پروفسور رابينسون ، لازم نيست مسيحيان را به تحريف اناجيل متهم كنيد ، بلكه به علت يكسان بودن حروف مصمّت هر دو كلمه و روح معنايى يكسان اين دو واژه نزد سامى‏زبانان ، در بسيارى از اناجيل به صورت «Parakletos» نوشته شده است .
در مناظره امام رضا عليه السلام در مجلس مأمون ، آن حضرت به جاثليق فرمود : «آيا اين سخن عيسى عليه السلام را مى‏دانى كه فرمود : من به سوى پروردگار شما و پروردگار خودم مى‏روم و بارقليطا خواهد آمد . او مرا تأييد و تصديق مى‏كند ، همان‏طور كه الآن من به او گواهى دادم ، و اوست كه همه چيز را براى شما تبيين خواهد كرد؟» . آن گاه آن كشيش مسيحى تأييد كرد كه اين مطالب در انجيل آمده است . ^۱۲
نكته ديگر آن كه لزومى هم ندارد كه اصرار كنيم اين كلمه در اصل پريكلوتوس بوده و به عمد و يا سهو پاركلوتوس خوانده شده است . بلكه با فرض پاراكلوتوس هم بر پيامبر اسلام قابل تطبيق است . اشتباهى كه در ترجمه‏هاى انجيل يوحنّا اتفاق افتاده ، اين است كه اين كلمه را به روح القدس برگردان كرده‏اند كه درست نيست . در اناجيل ، و از جمله انجيل يوحنا ، و ديگر نوشته‏هاى مسيحيان ، واژه روح القدس ، جزو آشناترين واژه‏ها و پر كاربرد است ، از اين رو ، اين سؤال مطرح مى‏شود كه چرا در اين جا به جاى روح القدس ، واژه پاراكلوتوس به كار رفته است . يهوديان يونانى‏دانِ قرن اوّل ميلادى ، پاراكلوتوس را به معناى واسطه و شفيع به كار برده‏اند و با توجه به اوصافى كه براى او در انجيل يوحنا آمده ، تنها بر يك انسان قابل تطبيق است . اوّل آن كه ، او به عنوان واسطه خداوند ، جانشين عيسى عليه السلام مى‏شود ، در حالى كه روح القدس از جنس بشر نيست . پس او بايد پيامبرى چون عيسى و از جنس بشر باشد . در رساله يوحنّا ، همين واژه در مورد خود عيسى عليه السلام به عنوان پيامبر خدا به كار رفته است . ^۱۳ در اين عبارت هم مى‏گويد كه خداوند پس از من يك پاراكلوتوس ديگرى را خواهد فرستاد . علاوه بر اين ، نمى‏توان عبارت «او از خود سخن نمى‏گويد ، بلكه از آنچه شنيده است سخن خواهد گفت» را به روح القدس نسبت داد ؛ زيرا كار روح القدس ، القا و الهام بر قلب است . در متن يونانى ، دو كلمه «اكوء» و «لالى» به كار رفته كه اوّلى به معناى دريافت صداها و دومى به معناى توليد اصوات است كه بر فعل «شنيدن و سخن گفتن» دلالت دارد كه از افعال انسانى است . ^۱۴ قرآن كريم نيز بر اين امر تأكيد دارد كه پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه وآله به خواندن وحى مأمور است و تنها از آنچه بر او خوانده مى‏شود پيروى كند : ( فَإِذَا قَرَأْنَهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَانَهُ )^۱۵ و با اين آيه بر فعل خواندن تأكيد شده است ، علاوه بر آن كه نام كتاب آسمانى نازل بر پيامبر اسلام ، «قرآن» است كه به معناى «خواندن» است .