پيشگويىهاى تورات
در كتابهاى مربوط به بشارات ۱ و تفاسير قرآن ۲ به موارد زيادى از متون عهد قديم استشهاد شده و نويسندگان و محققان ، آنها را بر پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه وآله منطبق دانستهاند . در اين جا به بيان چند نمونه مىپردازيم .
ظهور آخرين شريعت الهى از فراز كوه فاران
در تورات آمده است :
و اين است بركتى كه موسى مرد خدا قبل از وفاتش به بنىاسرائيل داد . او گفت : خداوند از كوه سينا آمد ، از كوه سعير طلوع كرد و از كوه فاران درخشيد و با ده هزار از مقدسين و مؤمنين آمد . ۳
اين عبارت ، به صورت كنايه از ظهور سه پيامبر بزرگ الهى ، يعنى موسى عليه السلام ، عيسى عليه السلام و محمّد صلى اللَّه عليه وآله سخن مىگويد . خداوند در سينا بر موسى عليه السلام تجلى كرد ، در «ساعير» كه همان فلسطين است بر عيسى عليه السلام ظهور يافت و در كوه «فاران» ۴ در مكّه بر پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه وآله متجلّى شد . هيچ يك از پيامبران بنى اسرائيل ، كوچكترين ارتباطى با كوه فاران نداشتهاند . فقط هاجر بود كه به اتفاق فرزندش اسماعيل در بيابان «بئر شبع» سرگردان شد و سپس در حوالى فاران اسكان گرفت و خداوند در همان هنگام بود كه هاجر را بشارت داد كه «من قوم بزرگى را از او به وجود خواهم آورد» . ۵ تورات تصريح مىكند كه خدا با اسماعيل بود و او در بيابان فاران بزرگ شد ۶ و نسل اعرابى را كه پيامبر اسلام از آن است بنيان نهاد . در كتاب حَبَقوق نبى نيز اين بشارت آمده است . او مىگويد :
خدا از تيمان ، و آن قدّوس از فاران بر آمد و جلالش آسمانها را فرا گرفت و سراسر زمين از حمدش پر شد . ۷
تيمان و تيما در تورات بسيار آمده ۸ و هر دو به معناى صحراى جنوبى است و بر عربستان اطلاق مىشد كه در جنوب فلسطين است . ۹ جاى شگفتى است كه در برخى از ترجمههاى جديد فارسى از كتاب حبقوق ، به جاى فاران ، كوه سينا گذاشتهاند ۱۰ كه علاوه بر آن كه از نظر خود تورات نيز ، فاران و سينا نمىتوانند يك مكان باشند ، بر خلاف متون اصلى عبرى و يونانى و همه ترجمههاى معتبر كتاب مقدّس است .۱۱
1.براى مطالعه بيشتر ، ر . ك : انيس الاعلام فى نصرة الاسلام ، محمد فخر الاسلام : ج ۵ ؛ بشارات عهدين ، محمد صادقى تهرانى ؛ محمد در تورات و انجيل ، عبد الاحد داود ؛ راه سعادت ، ميرزا ابوالحسن شعرانى .
2.رشيد رضا در تفسير المنار تعداد بشارات موجود در عهدين را به هيجده مورد رسانده است (ر.ك : المنار : ج ۹ ، ص ۲۳۰ - ۳۰۰) .
3.تثنيه: باب ۱، آيه ۳ .
4.فاران ، نامى است كه در كتب مقدّس ، بر سلسله جبال يا منطقهاى كوهستانى در جنوب ارض كنعان و در ساحل درياى سرخ ، اطلاق شده است و همان سرزمينى است كه ابراهيم عليه السلام ، هاجر و اسماعيل را به دستور خداوند ، در آنجا سُكنى داد (قاموس الكتاب المقدّس ، بطرس عبدالملك : ص۶۶۷ و ۹۹۳) .
5.پيدايش : باب ۲۱ ، آيه ۱۸ .
6.همان : باب ۲۱ ، آيه ۲۱ .
7.حبقوق : باب ۳ ، آيه ۳ .
8.ر . ك : پيدايش : باب ۲۵ ، آيه ۱۵ ؛ ايّوب : باب ۶ ، آيه ۱۹ ؛ ارميا : باب ۴۹ ، آيه ۷ .
9.راه سعادت : ص ۲۳۵ .
10.ر . ك : كتاب مقدس ، ترجمه تفسيرى : ص ۸۶۹ .
11.تا آن جا كه نگارنده تحقيق كرده است همه ترجمههاى معتبر از عهد عتيق ، چه آنها كه از روى متن اصلى عبرى ترجمه كردهاند و چه آنها كه از متن يونانى ترجمه كردهاند در اين عبارت ، كوه فاران (Mount Paran) به كار بردهاند . براى مثال ر . ك :
TANAKH, p. ۷۶۰۱" The Holy Scriptures. p. ۱۵۷" LA SAINTE BIBLE, p. ۶۵۲۱