حديث‏

۱۳۸.امام على عليه السلام: دست چپى‏ها عبارت اند از يهود و نصارا . خداوند عزّ وجلّ مى‏فرمايد : (كسانى كه به آنها كتاب داديم ، او را چنان مى‏شناسند كه فرزندانشان را مى‏شناسند) ؛ يعنى در تورات و انجيل ، محمّد و ولايت را به همان سان مى‏شناسند كه فرزندان خود را در خانه‏هايشان مى‏شناسند . (و گروهى از ايشان ، حقيقت را مى‏پوشانند ، در حالى كه مى‏دانند حق ، از جانب پروردگار توست) و تو ، فرستاده خداوند به سوى ايشان هستى . (پس مبادا از ترديد كنندگان باشى)^۱ . و چون آنان (يهود و نصارا) ،آنچه را مى‏شناختند [كه تو فرستاده خدا هستى‏] ،انكار كردند ، خداوند ، ايشان را به اين بلا گرفتار نمود و روح ايمان را از آنها گرفت و تنها سه روح را در كالبدهايشان ،جاى داد : روح قُوّت ، روح شهوت و روح بدن . سپس ايشان را در زمره چارپايان به شمار آورد و فرمود : (آنان ، جز به مانند چارپايان نيستند)^۲ ؛ زيرا چارپا نيز با روح قوّت ، بار مى‏كشد و با روح شهوت ، علف مى‏خورَد و با روح بدن ، حركت مى‏كند . ^۳

۱۳۹.امام صادق عليه السلام: اين آيه ، در باره يهود و نصارا نازل شد . خداوند - تبارك و تعالى - مى‏فرمايد : (كسانى كه به آنان كتاب داديم) ، يعنى تورات و انجيل را . (او را مى‏شناسند) ، يعنى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله را . (همچنان كه فرزندان خود را مى‏شناسند) ؛ زيرا خداوند در تورات و زبور و انجيل ، اوصاف محمّد صلى اللَّه عليه وآله و خصوصيات ياران او و مبعوث شدن و هجرت كردن او را برايشان بيان كرده بود ، و اين همان سخن خداوند است : (محمّد ، فرستاده خداست و كسانى كه با اويند ، بر كافران ، سختگيرند و با يكديگر ، مهربان. آنان را در ركوع و سجود مى‏بينى . فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامت [مشخّصه ]آنان ، بر اثر سجود در چهره‏هايشان است. اين ، صفت ايشان در تورات و مَثَل آنان در انجيل است)^۴ . در تورات و انجيل ، با اين ويژگى‏ها از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله و ياران او ياد شده بود . از اين رو ، هنگامى كه خداوند ، وى را مبعوث كرد ، اهل كتاب ، او را شناختند [و دانستند كه او ، همان پيامبر موعود است‏] ، چنان كه خداوند عزّ وجلّ فرموده است : (پس چون آنچه را مى‏شناختند ، برايشان آمد ، به او كافر شدند) .
پيش از آمدن پيامبر صلى اللَّه عليه وآله ، يهوديان به عرب‏ها مى‏گفتند : اى عرب‏ها! اكنون ، زمان پيامبرى است كه در مكّه ظهور مى‏كند و به مدينه هجرت مى‏نمايد و او ، آخرين و برترينِ پيامبران است . در چشمانش ، سرخى‏اى است و بر پشت شانه‏اش ، مُهر نبوّت . رَدا مى‏پوشد و به چند تكّه نان و چند خرما ، بسنده مى‏كند . بر الاغ برهنه ، سوار مى‏شود و خندان امّا جنگاور است .
شمشيرش را بر دوشش مى‏نهد و باكى ندارد كه با چه كسى رو به رو مى‏شود . قلمرو حكومتش تا آن جا كه پاى اسب و اشترى مى‏رسد ، كشيده مى‏شود . خداوند ، به وسيله او شما را - اى گروه عرب - مانند قوم عاد ، كشتار مى‏كند .
امّا چون خداوند، پيامبرش را با اين‏اوصاف بر انگيخت، يهود و نصارا بر وى حسادت ورزيدند و منكرش شدند ، چنان كه خداوند فرموده است : (و از ديرباز [در انتظار او] ، بر كسانى كه كافر بودند، پيروزى مى‏جستند. پس چون آنچه را مى‏شناختند، برايشان آمد، بدو كافر شدند). ^۵

۹ / ۶

پنهان ماندن بخشى از كتاب‏هاى آسمانى توسّط گروهى از اهل كتاب‏

قرآن‏

(كسانى كه به ايشان كتاب داده‏ايم، همان گونه كه پسران خود را مى‏شناسند ، او (پيامبر صلى اللَّه عليه وآله) را مى‏شناسند، و مسلّماً گروهى از ايشان ، حقيقت را نهفته مى‏دارند و خود مى‏دانند). ^۱

(همان كسانى كه بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل وا مى‏دارند و آنچه را خداوند از فضل خويش ، بدانها ارزانى داشته ، پوشيده مى‏دارند، و براى كافران ، عذابى خوار كننده ، آماده ساخته‏ايم). ^۲