(بِيَدِهِ الْمُلْكُ . ۱
هستى به دست اوست) .
(وَ السَّمَوَ تُ مَطْوِيَّتُ بِيَمِينِهِ . ۲
آسمان به دستان او پيچيده است) .
به گفته زمخشرى در ذيل آيه فوق ، با اين تعبير ، عظمت خدا براى ما مجسّم مىشود و خدا با سخن خود ، مردم را به جلال خويش متنبّه مىسازد ؛ چرا كه امور سترگ و بزرگى كه فهم و ذهن بشر در آن متحيّر مىشود و انديشههاى باريك نيز به سادگى نمىتوانند آنها را دريابند ، ناگزير بايد از طريق تمثيل و تخيّل ، به عبارت در آيند و اين چيزى است كه در علم بيان دانسته مىشود ؛ ولى چه بسيار گامهايى كه از قديم در اين وادى لغزيدهاند و به سبب بحث و كاوش نكردن ، از آيات و روايات رهيافتهاى سست و نادرستى به دست آوردهاند . ۳
قرآن براى ترسيم پايبندى و وابستگى بسيار شديد انسانهاى طبيعتگرا و معنويتگريز به دنيا ، چنان از واژه «ثقل» استفاده مىكند كه حضيض زمينگيرى و دنيازدگى آنان را بر ژرفناى احساس مخاطب مىنشاند ؛ تو گويى اينان چون بار سنگينى بر زمين چسبيدهاند كه ياراى هيچ جنبش و خيزشى را ندارند :
(مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَْرْضِ . ۴
چرا هنگامى كه به شما گفته مىشود به سوى جهاد در راه خدا حركت كنيد، بر زمين سنگينى مىكنيد (و سستى به خرج مىدهيد)).
سخن قرآن در باره سهل و بىاهميت بودن مرگ مستكبران ، اين تعبير زيبا و رساست كه در پى مرگ ايشان آب از آب تكان نخورد :