پژوهشى در باره اعجاز قرآن ۱
وحى و اعجاز
قرآن كريم در شرح زندگانى پيامبران ، يادآور نشانههاى الهى داعيهدارانِ ارتباطِ وحيانى است . آنان براى اتمام حجت ، با اذن پروردگار معجزاتى بر اثبات پيوند غيبى خويش با خدا ارائه مى كردند :
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلاً إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَآءُوهُم بِالْبَيِّنَتِ ... . ۲
ما پيش از تو فرستادگانى را با دلايل روشن به سوى قومشان فرستاديم) .
(لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَتِ ... . ۳
ما پيامبرانمان را با دلايل روشن فرستاديم) .
بر اساس آيات قرآن ، «بيّنات» و «معجزات روشن» ، همزاد وحى بوده ، از آن ، جدايىناپذيرند .
البته اين پديدههاى خارق عادت ، تنها در زمانِ حضورِ خودِ آن پيامبران رخ داده و اكنون نشانى از آنها بر جاى نمانده است . در اين ميان ، تنها قرآن كريم - كه از سنخ خود وحى است - ، ماندگار در بستر تاريخ ، نشان خدايى بودن و حقانيت پيامبر خاتم را به همراه دارد .