۵ / ۲ - ۳
پيشگويى رُخدادهاى آينده
الف - پيروز شدن روميان و شاد شدن مؤمنان
قرآن
(الف. لام. ميم ! روميان ، در نزديكترين سرزمين، شكست خوردند ؛ ولى پس از شكستشان، به زودى در اندى سال ، پيروز خواهند گرديد. [ فرجامِ ] كار در گذشته و آينده ، از آنِ خداست، و در آن روز است كه مؤمنان ، از يارى خدا ، شاد مىگردند. هر كه را بخواهد ، يارى مىكند، و اوست شكستناپذيرِ مهربان. وعده خداست. خدا ، وعدهاش را خلاف نمىكند؛ ولى بيشتر مردم نمىدانند). ۱
حديث
۸۵.تفسير الطبرى - به نقل از عبد اللَّه - : ايرانيان ، بر روميان ، پيروز شدند . مشركان ، دوست داشتند كه ايرانيان بر روميان ، پيروز شوند ؛ امّا مسلمانان ، به پيروزى روميان بر ايرانيان ، علاقهمند بودند ؛ زيرا روميان ، اهل كتاب بودند و به دين مسلمانان ، نزديكتر . چون (الف. لام. ميم! روميان، شكست خوردند) تا (در اندى سال) نازل شد ، مشركان گفتند : اى ابو بكر ! اين يار تو مىگويد كه روميان ، در اندى سال ديگر بر ايرانيان ، پيروز خواهند شد .
ابو بكر گفت : راست مىگويد .
گفتند : حاضرى با هم شرط ببنديم؟
پس بر سرِ چهار ناقه جوان ، با او شرط بستند كه تا هفت سال آينده ، اين پيشگويى ، تحقّق يابد . هفت سال گذشت و خبرى نشد . مشركان ، از اين موضوع ، شادمان شدند و مسلمانان ، ناراحت . اين مسئله را به پيامبر صلى اللَّه عليه وآله گفتند . ايشان فرمود : «اندى سال ، نزد شما ، چند سال است؟» . گفتند : زيرِ ده سال .
فرمود : «برو و از آنان [مشركان] بخواه كه دو سال ديگر بر آن بيفزايند» .
چون دو سال گذشت ، سواران ، خبر پيروزى روميان بر ايرانيان را آوردند و مسلمانان ، از شنيدن اين خبر ، شادمان شدند . پس خداوند ، فرو فرستاد : (الف. لام. ميم! روميان، شكست خوردند) تا (وعده خداست. خدا، وعدهاش را خلاف نمىكند) . ۲
1.روم : آيه ۱ - ۶ : (الم * غُلِبَتِ الرُّومُ * فِى أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ * فِى بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَ مِن بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ يَنصُرُ مَن يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ * وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ) .
2.كانَت فارِسُ ظاهِرَةً عَلَى الرّومِ ، وكانَ المُشرِكونَ يُحِبّونَ أن تَظهَرَ فارِسُ عَلَى الرّومِ ، وكانَ المُسلِمونَ يُحِبّونَ أن تَظهَرَ الرّومُ عَلى فارِسَ ؛ لِأَنَّهُم أهلُ كِتابٍ و هُم أقرَبُ إلى دينِهِم ، فَلَمّا نَزَلَت : (الم * غُلِبَتِ الرُّومُ ) .. . إلى (فِى بِضْعِ سِنِينَ) قالوا : يا أبا بَكرٍ ، إنَّ صاحِبَكَ يَقولُ : إنَّ الرّومَ تَظهَرُ عَلى فارِسَ في بِضعِ سِنينَ ، قالَ : صَدَقَ ، قالوا : هَل لَكَ أن نُقامِرَكَ؟ فَبايَعوهُ عَلى أربَعَةِ قَلائِصَ إلى سَبعِ سِنينَ .
فَمَضَتِ السَّبعُ ولَم يَكُن شَيءٌ ، فَفَرِحَ المُشرِكونَ بِذلِكَ وشَقَّ عَلَى المُسلِمينَ ، فَذَكروا ذلِكَ لِلنَّبِيِّ صلى اللَّه عليه وآله فَقالَ : ما بِضعُ سِنينَ عِندَكُم؟ قالوا دونَ العَشرِ ، قالَ : اِذهَب فَزايِدهُم وَازدَد سَنَتَينِ .
قالَ : فَما مَضَتِ السَّنَتانِ حَتّى جاءَتِ الرُّكبانُ بِظُهورِ الرّومِ عَلى فارِسَ ، فَفَرِحَ المُسلِمونَ بِذلِكَ ، فَأَنزَلَ اللَّهُ : (الم * غُلِبَتِ الرُّومُ ) ... إلى قَولِهِ (وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ)(تفسير الطبرى : ج ۱۱ جزء ۲۱ ص ۲۰ ، تفسير ابن كثير : ج ۶ ص ۳۰۵) .
