۳. ادله تاريخى مدعيان تحريف

چنان كه بيان كرديم از ميان ادله دوازده‏گانه محدّث نورى ، پنج دليل را مى‏توان ادله تاريخى مورد ادعاى او برشمرد كه عبارت اند از : شيوه گردآورى قرآن ؛ وجود مصحف امام على عليه السلام ؛ وجود مصحف عبد اللَّه بن‏مسعود ؛ ^۱ وجود مصحف ابىّ بن كعب ؛ ^۲ حذف آيات به دستور عثمان .
در تحليل اين پنج دليل مى‏توان آنها را به سه دليل اصلى بازگرداند كه عبارت اند از : تدوين قرآن در دوران خلفا ؛ وجود مصحف امير المؤمنين عليه السلام ؛ ^۳ وجود مصاحف صحابه . اكنون به بررسى اين سه دليل مى‏پردازيم :

يكم . تدوين قرآن در دوران خلفا

چنان كه در آغاز اين نگاشته اشاره شد ، ابهام در تاريخ جمع و تدوين قرآن ، از زمينه‏هاى شكل‏گيرى شبهه تحريف است . بر اين اساس ، محدّث نورى در زمان نگارش كتابش بر اين باور بود كه چون قرآن در دوران خلفا و بدون نظارت معصوم جمع و تدوين شده ، از دو جهت كاستى در آن راه يافته است : نخست آن كه شيوه گردآورى آيات قرآن با مراجعه به آنچه افراد بر روى ابزارهاى ساده نگاشته بودند يا با تكيه به محفوظات آنان ، زمينه طبيعى از دست رفتن بخشى از آيات را فراهم مى‏سازد .
افزون بر اين ، شواهد تاريخى نشان مى‏دهند كه عثمان برخى از آياتى را كه با حكومت او در چالش بوده يا اشاره و صراحتى به ولايت امير المؤمنين عليه السلام داشته از قرآن حذف كرده و مانع كتابت آنها شده است ، ^۴ بنا بر اين ، از نظر محدّث نورى پذيرش راهيافت تحريف از نوع كاستى در قرآن ، اجتناب ناپذير است .
اين استدلال را مى‏توان بدين صورت ترسيم كرد : قرآن در زمان عثمان بدون نظارت معصوم جمع و تدوين شد (صغرا) . جمع قرآن بدون نظارت معصوم زمينه راهيافت كاستى از روى خطا يا عمد را فراهم مى‏سازد (كبرا) . پس در قرآن ، تحريف از نوع كاستى راه يافته است (نتيجه) .