۷۰.امام باقر عليه السلام : على عليه السلام ردايش را نپوشيد [و از خانه ، خارج نشد] ، تا آن كه قرآن را جمع‏آورى كرد . بنا بر اين ، شيطان ، نه كمترين چيزى به آن افزود ، نه چيزى از آن كاست . ^۱

۷۱.شرح نهج البلاغة ، ابن ابى الحديد : همگان بر اين ، اتّفاق نظر دارند كه امام على عليه السلام در همان زمان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله قرآن را از حفظ داشت و كسى جز او ، حافظ قرآن نبود . سپس ايشان ، نخستين كسى بود كه آن را جمع‏آورى كرد . ^۲

۳ / ۴

آنچه امام على عليه السلام از قرآن و تفسير آن نوشت‏

۷۲.امام على عليه السلام : هيچ آيه‏اى از قرآن بر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله نازل نشد ، مگر اين كه قرائت آن را به من آموخت و به من املا كرد و من ، آن را با خطّ خودم نوشتم و تأويل و تفسير آن ، و ناسخ و منسوخ آن ، و محكم و متشابه آن ، و خاص و عامّ آن را به من تعليم داد ، و دعا كرد كه خداوند ، فهم و حفظ آن را به من عطا فرمايد ، و از زمانى كه اين دعا را برايم كرد ، هيچ آيه‏اى از كتاب خدا را و هيچ علمى را كه به من املا فرمود و آن را نوشتم ، از ياد نبردم و هر آنچه از حلال و حرام و امر و نهى را كه مربوط به گذشته يا آينده مى‏شد و خدا به او آموخته بود هر كتابى را كه بر پيامبر پيش از او نازل شده بود ، از طاعت و معصيت ، همه را به من آموخت و من ، آنها را حفظ كردم ، به طورى كه حتّى يك حرف آن را فراموش نكردم . سپس دستش را بر سينه‏ام نهاد و از خدا خواست تا دلم را از دانش و فهم و فرزانگى و نور ، آكنده سازد .
گفتم : پدر و مادرم به فدايت ، اى پيامبر خدا ! از زمانى كه آن دعا را برايم كردى ، چيزى را فراموش نكردم و آنچه را هم ننوشتم ، از يادم نرفت . آيا از اين پس ، بيم فراموشى بر من دارى ؟
فرمود : «نه . بر تو بيم فراموشى و نادانى ندارم» . ^۳