87
گزیده شناخت‌نامه نماز

فصل پنجم : آثار بر پا كردن نماز

۵ / ۱

از ميان رفتن بدى‏ها

قرآن‏

(و در دو طرف روز و نخستين ساعات شب ، نماز بر پا دار. همانا خوبى‏ها، بدى‏ها را از ميان مى‏برند. اين ، پندى براى پند گيرندگان است). ۱

حديث‏

۷۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : نمازها، كفّاره چيزهايى (گناهانى) اند كه در ميان آنهاست . چون خداوند عزّ وجلّ فرموده است: (همانا خوبى‏ها، بدى‏ها را از ميان مى‏برند)۲ . ۳

۷۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : همانا مسلمان نماز مى‏گزارد ، در حالى كه خطاهايش بر سرش نهاده شده اند. پس هر گاه سجده مى‏كند، فرو مى‏ريزند و او از نماز فارغ مى‏شود، در حالى كه خطاهايش ريخته است. ۴

1.سوره هود ، آيه ۱۱۴ : (وَ أَقِمِ الصَّلَوةَ طَرَفَىِ النَّهَارِ وَ زُلَفًا مِّنَ الَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَتِ يُذْهِبْنَ السَّيَِّاتِ ذَ لِكَ ذِكْرَى‏ لِلذَّ كِرِينَ) .

2.در دعائم الإسلام چنين آمده است: «پوشاننده چيزهايى است كه در ميان آنهاست، تا آن گاه كه از گناهان بزرگ ، دورى گزيند...».

3.الصَّلَواتُ كَفّاراتٌ لِما بَينَهُنَّ ؛ لِأَنَّ اللَّهَ عزّ وجلّ قالَ : (إِنَّ الْحَسَنَتِ يُذْهِبْنَ السَّيَِّاتِ) (المعجم الكبير : ج ۳ ص ۲۹۸ ح ۳۴۶۰ ، مسند الشاميين : ج ۲ ص ۴۵۰ ح ۱۶۸۲) .

4.إنَّ المُسلِمَ لَيُصَلّي وخَطاياهُ مَوضوعَةٌ عَلى‏ رَأسِهِ ، فَكُلَّما سَجَدَ تَحاتَّت عَنهُ ، فَيَفرُغُ حينَ يَفرُغُ مِن صَلاتِهِ وقَد تَحاتَّت خَطاياهُ (المعجم الصغير : ج ۲ ص ۱۳۶ ، المعجم الكبير : ج ۶ ص ۲۵۰ ح ۶۱۲۵) .


گزیده شناخت‌نامه نماز
86

۷۴.امام على عليه السلام : اگر نمازگزار مى‏دانست كه جلال و شُكوه الهى چگونه او را فرا گرفته است، راضى نمى‏شد كه سرش را از سجده بر دارد. ۱

۷۵.امام زين العابدين عليه السلام : نمازگزار تا آن گاه كه در نماز است، در پيشگاه خداى عزّ وجلّ ايستاده است. ۲

۷۶.امام باقر عليه السلام : هنگامى كه نمازگزار به قبله رو مى‏كند، به خداوند بخشنده كه جز او خدايى نيست ، رو كرده است. ۳

۷۷.امام باقر عليه السلام : اى جابر! آيا كافى است كسى خود را شيعه بداند ؛ ولى تنها محبّت ما اهل بيت را ادّعا كند؟ به خدا سوگند، شيعيان ما، تنها كسانى هستند كه از خدا پروا و اطاعت كنند و جز با تواضع و فروتنى و امانتدارى و فراوانى ياد خدا و روزه و نماز شناخته نمى‏شوند. ۴

1.لَو يَعلَمُ المُصَلّي ما يَغشاهُ مِن جَلالِ اللَّهِ ، ما سَرَّهُ أن يَرفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ (الخصال : ص ۶۳۲ ح ۱۰ ، تحف العقول : ص ۱۲۲) .

2.المُصلّي ما دامَ في صَلاتِهِ ، فَهُوَ واقِفٌ بَينَ يَدَيِ اللَّهِ عزّ وجلّ (كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۱۹۹ ح ۶۰۳ ، التوحيد : ص ۱۷۷ ح ۸) .

3.إذَا استَقبَلَ المُصَلِّي القِبلَةَ ، استَقبَلَ الرَّحمنَ بِوَجهِهِ لا إلهَ غَيرُهُ (المحاسن : ج ۱ ص ۱۲۲ ح ۱۳۲ ، بحار الأنوار : ج ۸۲ ص ۲۱۹ ح ۳۷) .

4.يا جابِرُ ، أيَكتَفي مَن يَنتَحِلُ التَّشَيُّعَ أن يَقولَ بِحُبِّنا أهلَ البَيتِ؟ فَوَاللَّهِ ما شيعَتُنا إلّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وأطاعَهُ ، وما كانوا يُعرَفونَ يا جابِرُ إلّا بِالتَّواضُعِ وَالتَّخَشُّعِ وَالأَمانَةِ ، وكَثرَةِ ذِكرِ اللَّهِ ، وَالصَّومِ وَالصَّلاةِ (الكافى : ج ۲ ص ۷۴ ح ۳ ، صفات الشيعة : ص ۹۰ ح ۲۲) .

  • نام منبع :
    گزیده شناخت‌نامه نماز
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری مرتضی خوش‌نصیب،
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 24322
صفحه از 356
پرینت  ارسال به