فصل سوم : حكمت نماز
۳ / ۱
ياد خدا
قرآن
(نماز را براى ياد من، بر پا دار). ۱
حديث
۴۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : نماز ، واجب شده است... براى بر پا داشتن ياد خدا. ۲
۴۷.امام رضا عليه السلام - در تبيين حكمت نماز - : اطاعتى است كه [ خدا ] آنان را بِدان فرمان داده و آيينى است كه بر آن وادارشان ساخته است. در نماز، بزرگداشت و گراميداشت خداوند، و فروتنى بنده به هنگام سجده است و اقرار به اين كه بالاتر از او، پروردگارى است كه به عبادتش مىپردازد و برايش سجده مىكند. ۳
1.سوره طه ، آيه ۱۴ : (أَقِمِ الصَّلَوةَ لِذِكْرِى) .
2.إنَّما فُرِضَتِ الصَّلاةُ ... لِإِقامَةِ ذِكرِ اللَّهِ (إحياء العلوم : ج ۱ ص ۲۲۸ ؛ عوالى اللآلى : ج ۱ ص ۳۲۳ ح ۶۰) .
3.طاعَةٌ أمَرَهُم بِها ، وشَريعَةٌ حَمَلَهُم عَلَيها ، وفي الصَّلاةِ تَوقيرٌ لَهُ وتَبجيلٌ وخُضوعٌ مِنَ العَبدِ إذا سَجَدَ ، والإِقرارُ بِأَنَّ فَوقَهُ رَبًّا يَعبُدُهُ ويَسجُدُ لَهُ (المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۳۵۴ ، بحار الأنوار : ج ۶ ص ۱۱۳ ح ۶) .