331
گزیده شناخت‌نامه نماز

۱۵ / ۸

نماز طلب باران

۴۳۷.الكافى : مرّه، غلام آزاد شده محمّد بن خالد ، گفت : اهالى مدينه، محمّد بن خالد را براى خواندن نماز باران فرا خواندند. او به من گفت: نزد امام صادق عليه السلام برو و از او بپرس : نظرتان چيست ، كه اينان مرا فرا خوانده‏اند؟
من نزد امام عليه السلام رفتم و به ايشان گفتم. به من فرمود: «به او بگو: بيرون برود [ و نماز را بخواند ]»
به ايشان گفتم : فدايت شوم ! كِى بيرون رود؟
فرمود: «روز دوشنبه» .
گفتم: چگونه؟
فرمود: «منبر را بيرون مى‏فرستد و سپس خود بيرون مى‏آيد و پياده مى‏رود، همان گونه كه در دو روز عيد [ قربان و فطر براى نماز ] پياده مى‏رود، و پيش رويش، اذان‏گويان مى‏روند ، در حالى كه عصاهايشان را به دست دارند، تا آن كه به جايگاه نماز مى‏رسد و دو ركعت نماز بدون اذان و اقامه با مردم به جماعت مى‏خواند و آن گاه بر بالاى منبر مى‏رود و ردايش را پشت و رو مى‏كند و سمت راستش را بر [ دوش ] چپش و آن گوشه را كه بر سمت چپش است، روى [ دوش ]راستش مى‏اندازد . سپس رو به قبله مى‏كند و خداوند را بزرگ مى‏دارد و با صداى بلند ، صد بار "اللَّه اكبر" مى‏گويد. سپس از سمت راست به مردم توجّه مى‏كند و خداوند را تسبيح مى‏كند و با صداى بلند ، صد بار "سبحان اللَّه" مى‏گويد. آن گاه از سمت چپش به مردم روى مى‏كند و خداوند را يگانه مى‏شمرد و با صداى بلند و صد بار "لا إله إلّا اللَّه" مى‏گويد و سپس رو به مردم مى‏كند و خدا را مى‏ستايد و صد بار "الحمد للَّه" مى‏گويد و سپس دستانش را بالا مى‏برد و دعا مى‏كند و سپس مردم دعا مى‏كنند، و من اميد دارم كه ناكام نشوند».
محمّد بن خالد چنين كرد و هنگامى كه باز مى‏گشتيم، باران آمد. آنها گفتند: اين از آن آموزش جعفر [ صادق عليه السلام ] بود.
در روايت يونس [ راوى ديگر اين حديث ]آمده است: و باز نگشتيم تا آن كه انديشناك [ خيس شدن ] خود شديم. ۱

1.قالَ مُرَّة مَولى‏ مُحَمَّدِ بنِ خالِدٍ : صاحَ أهلُ المَدينَةِ إلى‏ مُحَمَّدِ بنِ خالِدٍ فِي الاِستِسقاءِ ، فَقالَ لي : انطَلِق إلى‏ أبي عَبدِ اللَّه عليه السلام فَسَلهُ ما رَأيُكَ فَإِنَّ هؤُلاءِ قَد صاحوا إلَيَّ . فَأَتَيتُهُ فَقُلتُ لَهُ ، فَقالَ لي : قُل لَهُ : فَليَخرُج . قُلتُ لَهُ : مَتى‏ يَخرُجُ جُعِلتُ فِداكَ؟ قالَ : يَومَ الإثنَينِ . قُلتُ : كَيفَ يَصنَعُ ؟ قالَ : يُخرِجُ المِنبَرَ ، ثُمَّ يَخرُجُ يَمشي كَما يَمشي يَومَ العيدَينِ ، وبَينَ يَدَيهِ المُؤَذِّنونَ في أيدِيهِم عَنَزُهُم ، حَتّى‏ إذَا انتَهى‏ إلَى المُصَلّى‏ يُصَلّي بِالنّاسِ رَكعَتَينِ بِغَيرِ أذانٍ ولا إقامَةٍ ، ثُمَّ يَصعَدُ المِنبَرَ فَيَقلِبُ رِداءَهُ فَيَجعَلُ الَّذي عَلى‏ يَمينِهِ عَلى‏ يَسارِهِ ، وَالَّذِي عَلى‏ يَسارِهِ عَلى‏ يَمينِهِ ، ثُمَّ يَستَقبِلُ القِبلَةَ فَيُكَبِّرُ اللَّهَ مِئَةَ تَكبيرَةٍ رافِعاً بِه صَوتَهُ ، ثُمَّ يَلتَفِتُ إلَى النّاسِ عَن يَمينِهِ فَيُسَبِّحُ اللَّهَ مِئَةَ تَسبيحَةٍ رافِعاً بِه صَوتَهُ ، ثُمَّ يَلتَفِتُ إلَى النّاسِ عَن يَسارِهِ فَيُهَلِّلُ اللَّهَ مِئَةَ تَهليلَةٍ رافِعاً بِهِ صَوتَهُ ، ثُمَّ يَستَقبِلُ النّاسَ فَيَحمَدُ اللَّهَ مِئَةَ تَحميدَةٍ ، ثُمَّ يَرفَعُ يَدَيهِ فَيَدعُو ثُمَّ يَدعُونَ ؛ فَإِنّي لَأَرجو أن لا يَخيبوا . قالَ : فَفَعَلَ ، فَلَمّا رَجَعنا جاءَ المَطَرُ ، قالُوا : هَذا مِن تَعليمِ جَعفَرٍ . وَ فِي رِوايَةِ يُونُسَ : فَما رَجَعنا حَتّى‏ أهَمَّتنا أنفُسُنا (الكافى : ج ۳ ص ۴۶۲ ح ۱ ، تهذيب الأحكام : ج ۳ ص ۱۴۹ ح ۳۲۲) .


گزیده شناخت‌نامه نماز
330

۱۵ / ۷

نماز اَعرابى

۴۳۶.مصباح المتهجّد - به نقل از زيد بن ثابت - : عربى صحرانشين نزد پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله آمد و گفت: پدر و مادرم فدايت باد ، اى پيامبر خدا! ما در اين صحرا از مدينه دور هستيم و نمى‏توانيم هر جمعه نزد شما بياييم . مرا به عملى راه‏نمايى كن كه در آن ، فضيلت نماز جمعه باشد و چون به نزد خاندانم باز گشتم، آنها را از آن باخبر كنم.
پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «هنگامى كه روز بالا آمد، دو ركعت نماز مى‏گزارى كه در ركعت اوّل، يك بار حمد و هفت بار سوره فلق را مى‏خوانى و در ركعت دوم، يك بار حمد و هفت بار سوره ناس را مى‏خوانى و چون سلام دادى ، هفت بار آية الكرسى را مى‏خوانى . سپس برخيز و هشت ركعت نماز با دو سلام بخوان و در هر ركعت آن ، يك بار حمد و يك بار سوره نصر و بيست و پنج بار سوره توحيد را مى‏خوانى و چون از نمازت فارغ شدى ، هفتاد بار بگو: "پاك است خداوند يكتا، پروردگار عرش كريم ! و هيچ نيرو و قدرتى جز از سوى خداى والاى بزرگ نيست"» . ۱

1.أتى‏ رَجُلٌ مِنَ الأَعرابِ إلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله فَقالَ : بِأَبي أنتَ و أُمّي يا رَسولَ اللَّهِ ، إنّا نَكونُ في هذِهِ البادِيَةِ بَعيداً مِنَ المَدينَةِ و لا نَقدِرُ أن نَأتِيَكَ في كُلِّ جُمُعَةٍ ، فَدُلَّني عَلى‏ عَمَلٍ فيهِ فَضلُ صَلاةِ الجُمُعَةِ إذا مَضَيتُ إلى‏ أهلي خَبَّرتُهُم بِهِ . فَقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله : إذا كانَ ارتِفاعُ النَّهارِ فَصَلِّ رَكعَتَينِ ، تَقرَأُ في أوَّلِ رَكعَةٍ الحَمدَ مَرَّةً و «قُل أَعوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ» سبع مرّات ، و تَقرَأُ فِي الثّانِيَةِ الحَمدَ مَرَّةً و «قُل أعوذُ بِرَبِّ النّاسِ» سَبعَ مَرّاتٍ ، فَإِذا سَلَّمتَ فَاَقرَأ آيَةَ الكُرسِيِّ سَبعَ مَرّاتٍ ، ثُمَّ قُم فَصَلِّ ثَمانَ رَكَعاتٍ بِتَسليمَتَينِ ، وَ اقرَأ في كُلِّ رَكعَةٍ مِنهَا الحَمدَ مَرَّةً و «إذا جاءَ نَصرُ اللَّهِ وَالفَتحُ» مَرَّةً و «قُل هُوَ اللَّهُ أحَدٌ» خَمساً و عِشرينَ مَرَّةً ، فَإِذا فَرَغتَ مِن صَلاتِكَ فَقُل : «سُبحانَ اللَّهِ رَبِّ العَرشِ الكَريمِ ، و لا حَولَ و لا قُوَّةَ إلّا بِاللَّهِ العَلِيِّ العَظيمِ» سَبعينَ مَرَّةً (مصباح المتهجّد : ص ۳۱۷ ، جمال الاُسبوع : ص ۲۰۲) .

  • نام منبع :
    گزیده شناخت‌نامه نماز
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری مرتضی خوش‌نصیب،
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 24190
صفحه از 356
پرینت  ارسال به